Daar zit ik weer.
Wéér achter mijn computer,
alleen.
Niemand om me heen,
echt helemaal alleen.
Ik vraag me af waar ik het allemaal voor doe.
Er is namelijk geen hond die me om een boek smeekt,
behalve de uitgever,
omdat ie een plan heeft en er dingen klaar moeten,
maar goed verkopen ho maar.
Dag in, dag uit probeer ik te schrijven,
van half tien tot drie.
met m'n snufferd voor die stomme PC.
Het voelt soms zo zinloos,
zo belachelijk,
zo abnormaal
en eenzaam.
Het is moeilijk dit soort dingen niet te denken,
maar het overvalt me de laatste tijd steeds vaker.
Vincent van Gogh,
ik denk opeens aan Vincent van Gogh.
Die man is ook alsmaar doorgegaan zonder dat ie zijn werk verkocht.
Pas toen ie dood was, begreep men dat ie goed was.
Niet dat ik mezelf wil vergelijken met Vincent,
dat niet, dat nooit,
maar ik kan wel een beetje begrijpen hoe hij zich moet hebben gevoeld.
Het voelt zo langzamerhand belachelijk om zoveel tijd te investeren
in die lettertjes, in die verhalen,
in de wirwar in mijn hoofd.
Waarom toch, denk ik zo vaak,
waarom doe ik dit?
Waarom doe ik dit elke dag maar weer,
dat gehang en gewurg in eenzaamheid terwijl ik zo van mensen houd...
Er zit een wens achter, een verlangen,
een diep verlangen naar een bestseller, naar waardering, naar
een herdruk, niet één, niet twee, maar gelijk ook meer dan vijf.
Naar vraag, naar bedelen om alsjeblieft alsjeblieft nog een boek van mij.
Op een dag, houd ik mezelf voor,
op een dag gebeurt het.
Het komt wel, denk ik steeds,
als ik maar hard genoeg werk,
als ik maar door blijf doen,
blijf vertrouwen,
geen negatieve gedachten toelaat,
in mezelf blijf geloven.
Maar wat een karwei af en toe,
al die positiviteit,
al dat geloven,
dat moed houden.
O, dat afschuwelijke, uitdagende, moeilijke,
leerzame,verhelderende, verwarrende
schrijven toch ook!
6 opmerkingen:
J K Rowling heeft ook jaren alleen en eenzaam in een cafeetje geschreven , in een café omdat dat warm was want thuis had ze geen verwarming en ze geloofde in haar boek , geen uitgever wilde het hebben (die krabben zich nu nog op hun hoofd) en de doorzetter wint uiteindelijk, ze is nu rijker dan de koningin van Engeland dus even doorzetter Margriet het komt....geduld......
trouwens ik denk dat je het allemaal wat somberder ziet dan het is, je hebt een uitgever, lezers......
Ben niet echt somber, vind het alleen moeilijk.
Hai Margreet,
Sinds ik zelf voor Delubas schrijf, lees ik regelmatig je weblog. Deze site staat bij mijn favoriete sites!
Ik heb ook je boek over Annie M.G. Schmidt gelezen en ik moet zeggen dat ik genoten heb van je verhaal. Ook van je kleine voorpublicatie van het Screbrenica-boek ben ik onder de indruk.
Dus: verder schrijven!
Groetjes,
Marlies Verhelst
Ho, hee, hier gaat iets niet helemaal goed denk ik. Natuurlijk ga ik door, ik heb het ook niet over stoppen hoor. Dit ging over de innerlijke strijd die ik al schrijvend voer.
Ja, Margriet, dat begreep ik ook wel, maar het klonk toch een beetje als een 'dipje'. Als je weet dat lezers je werk waarderen, hoef je die innerlijke strijd misschien niet of misschien minder heftig te voeren.
Marlies
Da's aardig van je!
Een reactie posten