Het badje staat in de tuin en er staat een laag water in van hier tot Tokio. Vanmorgen ben ik er met mijn blote reet in gesprongen. Vriendlief had eigenlijk haast, maar bleef toch even kijken hoe mijn bleke billen en blanke borstjes te water gingen. Het water was belachelijk koud, vond ik, en dat was goed te merken aan wat ik zei en hoe ik klapperkleumde van de kou.
'Maar waarom doe je dat dan toch,' vroeg vriendlief me terwijl hij me hoofdschuddend mijn badjas aangaf.
'Geen idee,' zei ik.
En dat wás ook zo.
Ik had echt geen idee.
Ik had dat gewoon bedacht toen ik wakker werd. Ik dacht, ik ga dat badje in, da's lekker fris en ik kan wel een frisse start gebruiken vandaag. Ja, zo ging dat geloof ik, ik geloof dat ik de frisheid nodig had, dat dát de reden was om me in dat badje te dompelen.
De frisheid.
Frisheid is ideaal om de dag mee te beginnen, beter nog dan jus d'orange. Of samen, jus d'orange en frisheid, die combi lijkt me echt te gek.
Misschien dat ik dat morgen maar eens ga doen.
Tenzij ik in de tussentijd iets anders bedenk.
2 opmerkingen:
Whoehhahaha gek mens ;)
Thanks, Ilse.
Een reactie posten