Ja.
Het klopt.
Het klopt helemaal.
Hier is niet veel meer te lezen de laatste tijd.
Druk, beste mensen,
druk,
en opeens ook een beetje tegenzin.
Iedereen en alles schrijft al tegenwoordig,
hele blogs vol,
over huishouden, kinderen, rouw,
gezin, relaties en (di)eten.
Over op stapel staande boekpresentaties,
over hoe goed ze zijn, of hoe slecht,
of hoe dapper of hoe grappig.
De een schrijft nog gevatter dan de andere,
het is allemaal veel en goed
en zo geweldig dat het op internet kan.
Of het gaat over welk boek er wordt lezen,
over wat er is gedroomd, en hoe lang,
en wanneer, en waarom,
of het gaat over de studie,
of over vakantie,
over twijfels, over God, of andere ingewikkelde dingen.
Of er zijn foto's,
van die en die
of zus en zo,
van de schrijverds zelf met tatoeage,
met vriendin zus,
in situatie zo,
en grappig dit,
en stom dat.
Wat zou ik er nog aan toe te voegen hebben...
Er is al veel te veel.
Heel internet staat vol met blogs,
alle dagboeken liggen open op tafel,
je mag naar binnen kijken bij wie je maar wil.
Ik vind het teveel.
Had ik dat al gezegd?
Ik verlang opeens naar stilte.
Ik verlang terug naar het dagboek,
naar schrijverij enkel en alleen voor jezelf,
stil, in een hoekje,
of met opgetrokken benen in bed
en een kop thee ernaast.
Dat je het alleen maar laat lezen aan je aller-aller-allerbeste vriendin,
als ze belooft er nooit en nooit en nooit met iemand over te praten.
Daar verlang ik naar.
Dat eens even niet iedereen hoeft mee te lezen,
met enkel en alleen een drukje op de knop.
Dat er nog iets te communiceren overblijft.
Of te raden.
Nu is er zoveel van alles.
Dus word ik even stil.
Dat lijkt me een goed idee.
Ik word even stil.
Als ik dat al niet was.
3 opmerkingen:
Heb je al zo'n boekie? Met zo'n slotje? Want je kan het van mij krijgen. Er zitten altijd twee sleuteltjes bij. Handig! Een voor jou en een voor mij...
en dan maar hopen dat ik ooit dat vriendinnetje mag zijn dat er zo nu en dan in mag lezen,
want..
ik vind het zo fijn om je te lezen.
kus!
Gelukkig zijn gedachten altijd nog stil en privé! Zo is er altijd nog een plekje waar je heerlijk jezelf kunt zijn, en dromen....
Lieve Margriet,
iedereen gooit inderdaad zijn of haar hele hebben houden op het internet. Maar of we daar nu allemaal blij en gelukkig van worden? Ik vraag het me af. Toch zijn er hier en daar mooie parels te vinden. Jouw blog is voor mij één van de zeldzame parels. Hoop dan ook van harte dat je toch de moed en de inspriratie vind om er mee door te gaan. Ik (en met mij vast velen) zouden dat zeker waarderen.
Een reactie posten