Ik denk dat ik niet kan slapen zo meteen. Ik heb net de 10 kilometer gezien van Sven Kramer. Ik weet niet of jullie het ook gezien hebben, maar ik val maar meteen met de deur in huis: Sven is gediskwalificeerd, ook al had ie de allerbeste tijd. Er is iets heel erg mis gegaan bij het wisselen van de baan. Bij studio sport zei Sven dat Gerard (Kemkers) hem de verkeerde baan in stuurde. Volgens de beelden die ik op tv zag, zou dat heel goed mogelijk kunnen zijn, maar Gerard Kemkers is nog niet aan het woord geweest, dus kan er in principe niets met zekerheid worden gezegd.
Ik heb in ieder geval ongelooflijk te doen met beiden. Als Gerard mijn broer zou zijn zou ik onmiddellijk een ticket Vancouver bestellen om hem bij te staan in dat onmetelijke allesoverheersende gevoel van ellende, en als ik de mama was van Sven, dan wás ik al in Vancouver en had ik eigenhandig een medaille gemaakt van wat voor spul dan ook en hem die om de nek gehangen. Nou, niet meteen natuurlijk, maar na een paar borrels, een huil-, een woede- en een scheldpartij
Tjees, wat een ellende.
Voor beiden, echt voor beiden, en dat meen ik serieus!
4 opmerkingen:
Ik zat helemaal vergenoeglijk te koekeloeren en ineens, zomaar, uit het niets, hadden we deze rampspoed. Wat een drama!
@Christa: kind, ik kan er niet over uit. Ik kon niet eens meer verder kijken, wilde die ellende niet zien. Ik keek naar Kramer, naar Kemkers, weer naar Kramer, naar Kemkers, en toen liep ik een rondje door de kamer, wilde nit meer kijken maar hoorde het natuurlijk wel, en toen keek ik toch weer en toen zag ik Kemkers doorcoachen tegen beter weten in, ik zag een gebroken man en toen, god, ik beleef het zo weer zeg. Zouden ze er ooit komen die twee? En hoe?
Uitkomen die twee, bedoel ik natuurlijk. En 'nit' is 'niet'.
Ja, achossieeee....
Een reactie posten