Ben helemaal uit balans door de aanschaf van een cabrio.
Een opel astra voor de kenners. Ik dacht dat ik sterk en stoer genoeg was om deze aanschaf aan te kunnen, maar o, o, o, wat ken ik mezelf op dit punt toch slecht.
Ik loop al de hele dag mijn tranen te verbijten, heb knallende koppijn en wil dat ding liefst vandaag nog de deur uit hebben. Het voelt als een enge ziekte, dat klote, klote, klote apparaat van een auto.
Ben opeens onderdeel geworden van beeldvorming: vrouwen kijken me misprijzend of jaloers na, jeugd fluit, schilders donderen zowat van hun ladders doordat ze auto plus inhoud beter willen bekijken, etc.
Ik heb er ballen van in mijn buik, moet bijna kotsen, moet alsmaar denken aan al dat geld dat dat kost, aan vrienden die het zó goed zouden kunnen gebruiken, aan ons huis dat geschilderd moet worden en dat dat van dit bedrag mooi had gekund, en aan nog veel meer dingen die ik hier echt niet allemaal op ga schrijven.
O men, wat voel ik me naar.
Iemand misschien een cabrio?
3 opmerkingen:
Intrigerend stukje! Wat trok je zo aan in deze auto toen je hem kocht, dat nu bedolven wordt onder afschuw?!
Dat is een te lang verhaal, Nicole. Veel te ingewikkeld gedoe voor op internet.
Huhh...een Opel Astra...? moet er even een fotootje bij zijn hoor.
Een reactie posten