Als je tijd hebt, klik dan hier even op, en neem de tijd om te luisteren.
Het nummer duurt 5 minuten, en ik heb geen idee of het je beroert of niet.
Mij wel.
Ik heb er van gehuild.
Ik zat op de tribune in de manege in Hoorn en keek naar Johanna ter Steege die speelde in Hiroshima mon amour, naar het gelijknamige boek van Marguerita Duras. Hierin vertelt ze over een liefdesgeschiedenis die zich afspeelt in slechts 24 uur. Via deze liefde komt ze terecht in haar jeugd en komt er nog een ander verhaal op de proppen, namelijk dat van een wreed verloren liefde in oorlogstijd.
Het was een prachtige voorstelling, filmisch bijna, wat ook niet zo verwonderlijk is, want zo schijnt het boek ook geschreven te zijn. ( Ik heb het niet gelezen, wat beslist een minpuntje van me is, want het schijnt een klassieker te zijn. Ai, niet zo netjes.)
Je moet echt een topactrice zijn om de spanning vast weten te houden, en Johanna is daar wat mij betreft voortreffelijk in geslaagd.
De regisseur van het stuk heeft het aangedurfd om ruim drie minuten van bovenstaand nummer te laten horen, waarin Johanna alleen maar de bak uitliep, maar dat zó vol gedachten en gevuld van stil spel deed, dat ik er kippenvel en tranen van kreeg.
Misschien werkt het bij u niet, misschien wordt u er moe van of vindt u het te langdradig.
Kan.
Zal mij een biet zijn, eigenlijk.
Ik vond het mooi, wát zeg ik, prachtig. Prachtig dramatisch en verdrietig, vol heimwee en verlangen.
Voor mij zat een man te knikkebollen. Die heeft het allemaal gemist. De sukkel. Die had duidelijk geen verstand van toneel. Zonde.
Een gok was het wel, dat hele lange nummer met alleen maar lopen.
Maar mén, wat was dat mooi, dat lopen. Als in een film, maar dan zonder ondertiteling en flitsende beelden. Alleen maar dat lopen in die lange beige regenjas, stap voor stap, dwars door de pijn, op weg naar vergeten en heimwee, naar verlangen en verbeten doorgaan.
Echt helemaal TOP!
TIP: vanavond om 19.05 uur op Ned. 2 gaat Kitty Courbois in OPIUM in gesprek met Johanna ter Steege over deze voorstelling. Gaat dat zien.
2 opmerkingen:
Hoi Margriet,
Mooi dat je weer terugbent en niet helemaal weggewaaid bent op Terschelling.
Ik heb even naar de muziek geluisterd achter je link. Want ja, ik wil geen sukkel zijn natuurlijk.
Eerlijk gezegd heb ik niemand zien lopen. Dat zal wel aan mij liggen. Heb ik de point gemist?
Maar, toegegeven, het is mooie muziek en het waren mooie foto's.
Hartelijke groet,
Adri
Hoi Adri: Oei. Ik denk dat ik me verkeerd uit heb gedrukt. Het ging me enkel om de muziek, niet om de foto's op het filmpje. Deze muziek werd gebruikt bij het toneelstuk, en ik wilde jullie daar deelgenoot van maken. Stom dat het me niet gelukt is dat duidelijk te omschrijven. Sorry.
Een reactie posten