juffertje ongeduld

Ik zou best een vrolijk stukje willen schrijven, maar het zit er even niet in. Geen idee wat er loos is, maar het lukt gewoon even niet. Misschien is het de naderende herfst, misschien is het de diepe rimpel in mijn voorhoofd die ik gisteren opeens zag en waarvan ik weet dat ie nooit, maar dan echt nooit meer weggaat, misschien is het de regen, de donker wordende dagen, misschien is het heimwee naar weet ik veel wat, misschien is het een staartje van de koorts, misschien is het een naderende midlifecrisis, misschien is het gewoon normaal, misschien is het nodig ergens voor, misschien is het een stilte voor de storm. Zoals gezegd, ik heb geen idee, maar lastig vind ik het wel. Ik hoop dat het niet al te lang gaat duren, want ik ben het al behoorlijk zat. Ongeduldig meisje ben ik.