Waar ben ik geweest
Ik was gisteren in Amsterdam.
Ik moest daar zijn vanwege een boekpresentatie.
Niet die van mij, maar die van een collega.
Zie hier een verslag daarvan.
Ik vind zulke bijeenkomsten best wel moeilijk.
Vaak zijn er te veel mensen op een te klein oppervlak.
En ik weet nooit wie wie is.
Ik voel me altijd heel erg stom bij zulke gelegenheden.
Verschillen tussen Amsterdam en Harderwijk
In Amsterdam is het drukker dan in Harderwijk.
Er is ook meer te doen dan in Harderwijk.
En er is meer verkeer dan in Harderwijk.
Als je niet uitkijkt word je overreden.
Overreden worden lijkt me niet leuk.
Ik denk dat dat erg zeer doet.
Tien op de schaal van tien.
Verkeer
Er rijden trams in Amsterdam.
Ze gaan af en aan.
Als je eenmaal weet hoe ze werken, zijn ze best handig.
Er zijn draaischijven in een tram.
Het is een kunst om daar stabiel op te blijven staan en charmant te blijven lachen.
Als er mensen in de weg staan, kun je je daar gewoon dwars doorheen duwen.
Je bent echt geen uitzondering als je dat doet.
Maaltijd
Veel mensen eten iets op straat.
Niet iedereen eet altijd even netjes.
Er zijn er bij die smakken en grommen en likken of proppen.
Etende mensen zijn zelden aangenaam om naar te kijken.
Als je er lang naar kijkt, kun je er zelfs een beetje misselijk van worden.
Shoppen
Er is veel meuk te koop.
Qua kleren vooral.
En ook veel duurs, vooral op de PC Hoofdstraat.
Ik weet even niet of de PC Hoofdstraat nou met een d of met een t moet.
Ik gokte de d, van duur, maar dat bleek bij checken niet goed te zijn.
Dus is het PC Hooftstraat, met de t van tjonge jonge.
Het is een straat met hele dure winkels.
Het voelt ongemakkelijk om alleen al door de etalage te koekeloeren.
Ik heb een boek gekocht bij een boekhandel die alleen maar boeken met foto's verkoopt.
Er schijnt ook een boek van mannen met grote p.enissen te zijn.
Helaas heb ik die niet gevonden en dus niet doorgebladerd.
Een voorproefje ervan zag ik van de week wel in de volkskrant.
Het was een foto van een meneer met een grote zwarte bril.
Die meneer had een wit hemd aan en verder niets.
Hij had een knoeperd van een Jodokus Kwak.
Die foto heb ik uitgeknipt en in het wc-schrift geplakt.
Ik weet niet waarom ik dat heb gedaan.
Ik vond die bril mooi, denk ik.
Conclusie
Amsterdam was okee.
Ik ga gauw nog een keer.
Maar dan doe ik 't anders.
Dan ga ik lekker met een vriendin of zo.
Beetje fietsen, beetje niks doen.
En niet meer naar een presentatie.
Die gaan ook wel door zónder mij.
1 opmerking:
De laatste keer dat ik in ADam was, heb ik een borrel gedaan op het Leidse Plein. Ik werd gék van de drukte, het geroezemoes en de mensen.
Men, oh, men > wat was ik blij wee thuis te zijn.
Conseclusie: ADam is niks voor mij. En niks een tweede kans.
Een reactie posten