doorrrrr

Onze Amazone is wonder boven wonder ook over, mét preek en waarschuwingen voor het komend jaar. Ik werd zelfs ontboden bij haar mentor, 'kunt u zich morgenochtend om 9 uur melden bij het conciergehok alstublieft', en daar werd ik nog eens serieus met mijn neus op de feiten gedrukt en werd me op het hart gedrukt om volgend jaar alstublieft wat strenger te zijn voor d'n dochter.
Pfft.
Tuurlijk. Eitje. Ik hóu van streng zijn, van slaan en schreeuwen en meppen en dwingen en zeiken en zeuren en dwang en toezicht en regels en orde en beperkingen en restricties en gezag en lijnen en wetten en vingers die wijzen en zo.
Volgend jaar zal een heftig jaar worden vrees ik, en daar zie ik op z'n zachtst gezegd niet fris naar uit. Maar goed, dat zien we dan wel weer. Misschien zijn ze echt wel geschrokken en dondert de preek wat langer na dan gewoonlijk...
Waar ik absoluut wél blij mee ben, is dat ik een muzikant heb gevonden die mee gaat spelen in m'n voorstelling. Kees heet ie. Via via heb ik 'm gevonden en ik heb sterk de indruk dat 't wel wat wordt. Die jongen speelt zaag, gitaar, contrabas, fluit, piano, trom, klankschalen, pennen, truien, stoelen, pauken, elastiekjes en nog zo'n 80 andere dingen. Nieuwsgierig? Neem dan maar een kijkje op www.kneut.nl
Weet je wat? Als de voorstelling klaar is organiseer ik een avond waarop iedereen kan komen kijken. Lekker wat te eten erbij daarna, wijntje, frisje, biertje, dat soort dingen. Ergens eind september of begin oktober. Komt u gewoon kijken en luisteren en als u mij niks aan vindt, vindt u misschien Kees wel interessant. Altijd handig, twee mensen op een podium.
Goed, ga ik nu weer wat schrijven.
En o ja, ook leuk nieuws is dat er een verhaal van Apie en Peluk in een leesboek gaat komen. Komt ergens in het najaar uit bij uitgeverij Pimento. De titel is: ik kan alles lekker zelf. Kijk, hier staat al een aankondiging.(toevallig net zelf achter gekomen na even googelen. Leuk, internet!)http://www.boekbits.nl/boek/Ik-kan-alles-lekker-zelf-T418.html
Het jammere is dat ik dan net weer niet genoemd wordt, maar goed, da's allemaal ego en dus niet zo belangrijk.
O ja, misschien is 't leuk als u even een gokje waagt via de reacties vandaag. Wat denkt u, wat levert zo'n verhaaltje me op? Het boekje gaat in een oplage van 5000 de deur uit...

Ze is er weerrrrr

Oh jonk, oh jong, oh jonk, ik ben natuurlijk alláng weer thuis en heb hier nog helegaar niet geschreven. Het spijt me. U bent natuurlijk stiknieuwsgierig naar hoe het was en hoe het met me gaat, en hoe de Danseres het vond, en of alles goed is gegaan en of we genoten hebben. Wel, uhm, ja! Ja, we hebben genoten, heel veel gedaan samen, het was keileuk, de Danseres is een wereldreizigster in de dop en hoorde op Bali ook nog eens dat ze aangenomen was op Arthez Dans (uitvoerend) en op het vliegveld van Kuala Lumpur hoorde ze dat ze ook nog geslaagd was. Dussss, naast een rugzak vol fantastische ervaringen, hadden we ook nog eens prachtige berichten om huiswaarts mee te keren.
Dat wordt dus kamers zoeken in Arnhem (iemand een suggestie of een tip misschien?), en een heleboel regelen.

Verder is de stand van zaken hier als volgt: Jongste Puber is met z'n hakken over de sloot overgegaan, hoorden we vandaag op het aller-allerlaatste moment, en de Amazone weet nog steeds niet of ze door mag naar Havo 5. Het hangt er om bij haar, en morgen horen we meer. De spanning wordt lekker opgebouwd en wat dat beteft ben ik bijna alweer hysterisch aan vakantie toe.

En nu heb ik zelfs ook nog te weinig tijd om hier uitgebreid te gaan schrijven. Er ligt op dit moment een stapel moeilijke papieren op me te wachten die erom schreeuwen ingevuld te worden, er is een kind jarig morgen, de Kale bedelt om aandacht en mijn werk ook. De vakantie van de kinderen is inmiddels bijna begonnen en dus komt alles in het gedrang. U hoort het al...het is weer als vanouds.
Welcome back!