Pagina's

dinsdag 23 november 2010

nu alvast bestellen: vers kerstverhaal met illustraties en audio-cd



Het is nog geen kerst -en van mij mag het gerust ook overgeslagen worden- maar eh, kijk, er zijn mensen die wél van kerst houden en er van alles mee doen. Bomen worden naar binnen gesleept en met ballen behangen, er verschijnen compleet besneeuwde Anton Pieckdorpen in de vensterbank, er worden kerststallen getimmerd, Jezus en Maria worden van zolder gehaald en er wordt diep nagedacht over het te nuttigen menu, de uit te nodigen gasten en een al dan niet zinnige dagbesteding. En er worden verhalen verteld. Uit boeken, de bijbel of uit het hoofd.
Mocht u een nieuw verhaal willen (voor)lezen, een kerstverhaal dus, dan heb ik er één geschreven. Zoetsappig, een beetje mysterieus en met een heuse kerstgedachte. Ook mensen met een christelijke geloofsovertuiging kunnen met een gerust hart reageren, want er staat geen woord verkeerd in, sterker nog, het is zelfs gebaseerd op een bijbeltekst.
En o ja, mijn lievelingsillustrator heeft er illustraties bij gemaakt. Mocht u het willen hebben, doe me dan even een mail met uw adres. Dan stuur ik het tegen vergoeding van de envelop en portokosten naar u op. En als extra krijgt u er een audio-cd bij waarop ik het verhaal voorlees. Zolang de voorraad strekt. (Ik heb er 50)

U kunt mailen naar: Mevrouw Margriet apestaartje planet.nl, alles aan elkaar geschreven, maar dan met kleine lettertjes.
U krijgt een mail van mij terug met daarin alle verdere gegevens.

NB: ik zal nog even bekijken hoeveel de porto is en het juiste bedrag hier vermelden. De verzenddatum van het hele zootje zal in ieder geval na Sinterklaas plaatsvinden.

NB2: Kan ook GRATIS via mail verstuurd worden. Dan krijgt u het verhaal op PDF formaat, vergezeld gaande van bestandje met geluid.

maandag 15 november 2010

Slecht

Wegens Drukte en Belangrijke Werkzaamheden wordt dit blog de komende 3 weken slecht tot wanstaltig onregelmatig bijgehouden.
Waarvoor excuses.

woensdag 10 november 2010

in plaats van relaxen

Ik heb zin om een joggingbroek aan te doen, de tietskes los in 't hok te laten, sloffen aan te trekken, de open haard aan te steken, een fijn mesiekje op te zetten, de deuren te sluiten, de telefoon uit te schakelen en in een boek te duiken.
Maar.
Ik zit gewoon keurig aangekleed aan mijn bureau en moet nodig aan het werk.
Veel werk, en als ik zeg veel werk, dan bedoel ik ook veel werk.
En er staat ook nog eens veel druk op.
Alles moet op tijd klaar, het liefst gisteren, maar nu mag eventueel ook.
Dus.
Ga ik maar aan de gang.
Aan de buitenkant ziet het er waarschijnlijk niet druk uit, maar in mijn hoofd waait een beste storm. Een brainstorm. Alle hens aan dek!

donderdag 4 november 2010

huilen op internet...

Ik lees nogal eens wat blogs.
Wat me daaraan opvalt is dat als er iets verdrietigs geschreven wordt, iedereen vervolgens in de reactie schrijft dat ze tranen in de ogen hadden staan toen ze het lazen, of dat de tranen in het toetenbord liepen of dat er lustig is meegebruld en er ladingen zakdoeken aan te pas moesten komen.
Op de momenten dat ik dat soort reacties lees, denk ik altjd dat ik niet helemaal goed ben.
Want.
Ik heb bij mijn weten nog geen traan gelaten om iets wat op een blog staat, hoe zielig en akelig het soms ook was.
Nee.
Echt niet.
Ik begrijp het ook niet, al dat gehuil op internet, sterker nog, ik geloof het zelfs niet! Ik kan me niet voorstellen dat toetsenborden ondergejankt worden, dat iedereen met iedereen meehuilt en dat er zakdoeken volgesnoten worden met verdriet.
Ik heb niet het idee dat ik een ongevoelige kouwe kikker ben. Nee, dat ben ik niet, dat weet ik zeker. Geroerd, ja, dat kan ik zijn door sommige berichten. Of dat ik ga nadenken over iets, iets met me meeneem die dag, dat kan ook, maar húilen? Nee, dat krijg ik niet voor elkaar, hoe begaan ik ook met de schrijverds ben. Ik vraag me wel eens af in hoeverre het klakkeloos is opgeschreven. 'Ik huil met je mee', in plaats van 'ik ben met je begaan', of, 'ik kan me voorstellen dat je verdrietig bent.' Of zo. Ik heb de indruk dat er maar wat met tranen en woorden gesmeten wordt.
En daar kan ik niet zo goed tegen.
Daar ga ik van huilen.
Vandaar dit logje.
Snik.
Iemand zin om met me mee te huilen misshien?