Pagina's

donderdag 27 augustus 2009

PERENPRAAT



Perenpluk.
Ik durf zelf voor geen goud die ladder op. Veel te hoog.
Dus kunnen de kinderen de boom in wat mij betreft.

We hebben de oogst aan de kant van de weg gezet en een bordje met gratis stoofperen erbij gepland.
Waarop de buurman me 's middags een stoel wilde brengen.
Ik vroeg wat ik met die stoel moest doen dan.
Hij wees naar het bordje bij de peren.
'Gratis stofferen, dat doe je toch?' zei hij.

woensdag 26 augustus 2009

FRISSE START

Het badje staat in de tuin en er staat een laag water in van hier tot Tokio. Vanmorgen ben ik er met mijn blote reet in gesprongen. Vriendlief had eigenlijk haast, maar bleef toch even kijken hoe mijn bleke billen en blanke borstjes te water gingen. Het water was belachelijk koud, vond ik, en dat was goed te merken aan wat ik zei en hoe ik klapperkleumde van de kou.
'Maar waarom doe je dat dan toch,' vroeg vriendlief me terwijl hij me hoofdschuddend mijn badjas aangaf.
'Geen idee,' zei ik.
En dat wás ook zo.
Ik had echt geen idee.
Ik had dat gewoon bedacht toen ik wakker werd. Ik dacht, ik ga dat badje in, da's lekker fris en ik kan wel een frisse start gebruiken vandaag. Ja, zo ging dat geloof ik, ik geloof dat ik de frisheid nodig had, dat dát de reden was om me in dat badje te dompelen.
De frisheid.
Frisheid is ideaal om de dag mee te beginnen, beter nog dan jus d'orange. Of samen, jus d'orange en frisheid, die combi lijkt me echt te gek.
Misschien dat ik dat morgen maar eens ga doen.
Tenzij ik in de tussentijd iets anders bedenk.

dinsdag 25 augustus 2009

IK ZITTER NIET OP TWITTER

Ik twitter niet.
Expres niet.
Ik vind het namelijk maar een mal gedoe.
Waarom zou ik bijvoorbeeld op internet zetten dat ik er vandaag over dacht worteltjestaart te maken, maar dat ik uiteindelijk toch aubergines in mijn boodschappentas heb gepropt omdat die zo heerlijk in de aanbieding waren. Of dat ik vanmorgen een beetje misselijk ben opgestaan omdat ik de dag ervoor ietsiepietsie teveel had ingenomen tijdens de naborrel van het werk, maar dat ik dat er best voor over had omdat het zóóóó gezellie was. Of dat ik tegen de dag opzie omdat ik rijexamen moet doen. Of van plan ben een patatje pinda te gaan eten. Of dat ik 20 kilo kwijt ben. Of mijn haar, of m'n portemonnee, of dat ik vanmiddag Sinterklaas heb gezien en dat zijn haar zo warrig zat.
Ik denk trouwens dat ik me in de derde zin niet goed heb uitgedrukt. Ik vind twitteren geen mal gedoe.
Ik vind twitteren belachelijk.
Ik vind twitteren wel iets hysterisch hebben, eigenlijk.
Ik doe zelf meestal gewoon een belletje naar mensen als ik ze iets te vertellen of te vragen heb. En dat vind ik dan wel weer genoeg.
Maar ja, ik ben volgens mij één van de weinigen in het land die dit vind.
En dat vind ik helemaal niet erg.
Dát zou ik wel op twitter willen zetten, dat ik niet op twitter zitter en dat ik het van ze lang zal ze leven niet zal doen ook!

PS
23 uur 10. Ingewikkelde dag gehad. Blogje geschreven, bakje chips gegeten. Ga nu slapen. Welterusten Nederland.

donderdag 20 augustus 2009

FOTOOTJES VAN DE KNUFS






Alleen de uil en de vriend missen nog...

woensdag 12 augustus 2009

GEZELLIGE BENDE

Gisteren was het opeens een drukte van belang bij ons aan de grote tafel. Er moesten knuffels worden gemaakt, dus lagen er lapjes, klosjes garen, scharen, naaimachines, patroonpapier, emmenems, zuurtjes en kroketten dwars door elkaar heen.
Een pot thee erbij, glaasje water, glaasje sap, kussens in de rug, en hoppa, daar werd een barbamamma met handtas gemaakt. Ook zag een duil, pardon, nee, een uif, nee, een uil, excuus, het levenslicht.
Een vriend van me kwam binnen en overzag het tafereel.
'Wil jij ook een popje naaien?' vroeg ik.
'Jawel,' zei hij, 'één van 22 jaar met blond haar en blauwe ogen graag.'
We hebben vriend in de tuin geparkeerd, met krant, alwaar hij het toch nog tot een uur of vijf uithield. Toen vond ie het welletjes.
Wij niet!
Later op de avond kwam er zomaar nog een popje met zwiebelbenen bij, onder de bezielende leiding van een lang niet geziene oudbuurman. Het werd een bende, natuurlijk, maar o, wat was het enig!

maandag 10 augustus 2009

NOGAL VAN DE WAP

En dan is daar opeens de dag dat je oudste de deur uitgaat. Even niet goed opgelet en hops, de deur gaat dicht, een zwaai, een kus, een roep, daar gaat ie op zijn nieuwe oude studentenfiets. Ik lachte nog, deed stoer en zei zoiets als 'pas goed op jezelf lieverd en doe geen domme dingen.'
En toen werd het nacht en schrok ik wakker. Een uur, twee uur, drie uur, half vier. Naar de wc, plassen, nog maar een keertje tanden poetsen dan, lezen, een sudoku, draaien, zuchten en godver, mag ik dan nu eindelijk eens een keer in slaap vallen, ja?
Vanmorgen, in de stoel bij de assistente van de tandarts, begon ik opeens te huilen. Dikke grote waterlanders dropen uit mijn ogen, dagenlang opgespaard, dus zout en veel te veel. Geen zin in pijn en bloed en bang voor die rotboor, zoiets maakte ik er van. En toen vertelde ik van de zoon die op kamers was en dat het zo kaal en leeg voelde en zo belachelijk gemeen zeer deed.
Ze snapte het wel, de schat, en maakte een andere afspraak. Bij een mondhygiëniste, want de zooi gaat maar niet over. Nee, de zooi gaat maar niet over, dacht ik, de zooi gaat nooit meer over, want hierna moet het nog drie keer. Drie keer, nog drie keer het allerliefste dat bij me is uitzwaaien en gedag zeggen en vertellen dat het uit moet kijken voor de grote boze mensenwereld met huisjesmelkers, boeven, wespen en de mexicaanse griep -hand voor je mond als je niest, kucht of proest en was daarna je handen- en kijk je een beetje uit met jongens en met meisjes en zo.

Loslaten is niet mijn sterkste kant. Absoluut niet mijn sterkste kant. Pas sms-te een vriend dat ie nog een beetje van de wap was. Ik wist niet wat wap was, maar vandaag vind ik het een goed woord om aan te geven hoe het met me is. Het voelt niet best, die wap. Het doet gemeen zeer en ik hoop dat het heel snel weer voorbij is. Tot die tijd doe ik maar een beetje lief voor mezelf.

maandag 3 augustus 2009

STEMMEN


Dochterlief en ik hebben stemmen nodig om een digitale camera te winnen. Als je ons wilt helpen, klik dan hier , scroll naar prijsvraag en stem op onze foto. Het is de foto met de titel Hendriks op Corsica.
Klotesysteem natuurlijk, maar goed, het lijkt ons echt geweldig om die camera te winnen!