zodat u een beetje beeld heeft...

vogelnestjeshaar

'blij uit het ei' nagels

voorleespret met Breet op bed

gezond ommetje

waslijn vol verhalen





I

Zojuist een documentaire gezien van Marina Abramovic, performance kunstenaar.
Ik kende haar werk niet, maar werd vanmorgen op een klein filmpje van haar gewezen door mijn lieve Danseres tijdens het drinken van een kopje koffie in ons geliefde etablissement.
Nadat ik de uren daarna lang genoeg werkontwijkend gedrag had vertoond en me eindelijk in mijn atelier opsloot om aan de slag te gaan, zocht ik Abramovic nog eens even op en belandde ik in onderstaande documentaire. Ik zag dat het me nog eens 2 uur zou kosten om het af te kijken, maar besloot het mezelf maar gewoon te gunnen, en o men, wat is het dat waard geweest.

http://cultuurgids.avro.nl/front/detailcloseup.html?item=8276184

De tranen liepen me over de wangen, vooral aan het eind van de docu en ik dacht: wat als ik tegenover die vrouw gezeten had daar in New York in het MOMA, wat had ík daar onder ogen willen zien, en ben ik anno hier en nu in staat en/of moedig genoeg om dat zelf te doen.
Een diepe zucht.
Ik weet het niet.

Och.

Mocht je 2 uurtjes over hebben, ga dan ook gewoon eens kijken.
Hoeft niet, mag.
Zie maar wat je doet.

Een paar quotes die ik opgeschreven heb en straks uit ga printen en aan de muur ga hangen:

-Je moet jezelf leeg maken om in het hier en nu aanwezig te kunnen zijn
-Een kunstenaar is een strijder
-Je moet de vastbeslotenheid en het doorzettingsvermogen hebben om baas te worden over een nieuw territorium, maar ook over jezelf en over je eigen zwakheden
- It's a state of mind, so, wait and see.

halverwege

Ben heel even boven water om adem te halen.
Woensdagmiddag om 14.45 uur heb ik m'n manuscript ingeleverd van boek nummer 1.
Vandaag kuis ik mijn atelier waarin ik me de afgelopen anderhalve week heb opgesloten, en morgen ga ik aan boek nummer 2 beginnen.
Een en ander vergt een grote focus, en daar hoort bij dat ik me niet op het sociale vlak begeef, geen blog bijhoud en behoorlijk afwezig ben bij kassa's, gesprekken, en het allergrootste nadeel: thuis.
Er zijn momenten dat ik me afvraag of dit allemaal wel zin heeft, maar me bezighouden met die vraag levert geen beter boek op. Dus ja, het heeft in mijn ogen zin. En het vraagt offers. Waarmee ik niet beweer dat het goed is wat ik doe. Het levert in ieder geval wel 2 boeken op die met man en macht eind april en eind mei klaar zijn en in het Dolfinarium komen te liggen. Niet alleen voor mij een klus, maar evengoed voor iedereen die erbij betrokken is.
Super tof dat dat kan!
En vanavond een workshop over ademhalen, want dat moet ik blijven doen. Liefst met zorg en aandacht. Even een flinke teug nemen voor de volgende onderdompeling.