SPOOKS

Bijna middernacht.
Spoken vliegen door mijn hoofd in plaats van door de kamer. Niet als witte schimmen, maar als duizenden gedachten: die nog een kaartje sturen, dat nog doen, niet vergeten te bellen om dat ene te regelen, wat te doen met de lente, wat moet ik morgen eten, welke muziek zal ik luisteren, zal ik kunnen slapen, hoe oud word ik, blijven de kinderen en vriendlief gezond, hoe lang duurt geluk, wat is de kleur van overgave, waar gaan we heen met vakantie, waar gaat mijn volgende boek over, zal ik nog wat drinken, doe ik er goed aan om de zorg weer in te gaan, loop ik ergens voor weg of ga ik juist iets aan, ben ik wel lief genoeg, doe ik het wel goed, wie is er allemaal nog over als ik doodga, waarom denk
ik dat ik 86 word, ga ik ooit nog vis eten, durf ik insecten te proeven, wat te doen met de schutting, krijg ik die betonnen tafel ooit nog egaal, is mijn telefoon opgeladen...
Spoken, zo noem ik ze.
Omdat ze niet te vatten zijn.
Ze glippen me door de vingers, net als de tijd.
Waarom is er geen horloge dat de tijd vangt in plaats van hem verder te laten gaan.
Is er iemand die een goed boek voor me heeft?
Ik wil slapen, en ik kan pas slapen als ik een goed boek heb. Niets zo lekker als in mijn bedje liggen met een goed boek en lezen tot mijn leden erbij neervallen. Ik heb dringend behoefte aan literatuur. Het is boekenweek, misschien morgen maar naar de winkel, dan heb ik er twee voor de prijs van één...