Martin Bril is dood. En als je dood bent, kun je niet meer schrijven. Dat kan niemand. Zelfs Jezus niet, ook al zou hij het willen. Martin Bril kan het dus ook niet. En dat betreur ik, want ik was gek op Martin Bril z'n stukjes. Zoals hij het leven beschreef, zo ogenschijnlijk oppervlakkig, zo heerlijk observerend, zo fragiel, zo verrassend vertederend soms, zo ver weg en toch dichtbij, zo mooi.
Nooit meer nieuwe stukjes van hem, nooit meer de zaterdagse volkskrantbijlage openrukken om met onbedwingbare gretigheid Bril te lezen.
Ik ben een beetje triest vandaag. Het klopt wat mij betreft dat de zon maar niet door de wolken heen wil komen.
Want de wereld heeft een schrijver verloren. Eentje die ik zo graag las.
4 opmerkingen:
Comlimentje voor jouw stukje vandaag! Remco Campert heeft ook zijn best gedaan in de Volkskrant.
Ik vind het ook heel erg triest....kan er gewoon ook boos om worden.....VEEL te jong.
Ik heb even zitten janken gisterenavond, verdomme...wat zal ik hem missen!!
Raar idee hè.... ik ben ook eventjes mijn roer kwijt geweest vandaag....
Een reactie posten