GRRRR

In plaats van woorden maar weer eens de donderwolk tevoorschijn gehaald.
En waar heeft het mee te maken?
Juist ja, met tennis.
Dit keer om een balletje, ik zeg, een bálletje.
Of althans, om de afdruk van dat balletje. Dat afdrukje raakte de lijn, dat mochten we komen bekijken, dat zagen we allemaal. Legt die múts van een tegenstandster de bal op de afdruk en zegt ze dat de bal zélf de lijn niet raakt. Nee, zeg ik, dat klopt, maar het is de afdruk die telt. Die bal wordt in elkaar gedrukt door de stuiter en als de afdruk van die bal de lijn raakt, heeft de bal de lijn geraakt en telt ie dus als in. Nou, dat was niet waar, vonden de dames. Ik dacht, fuck dat balletjesdingafdrukgeval, we spelen wel een let. (dan doe je de punt over en dat was dus nog heel coulant van ons)
En toen begonnen ze te zeuren en te zeiken en te miepen en te jennen en onsportief te doen. En jennen en onsportief gedrag, dat moet je niet doen bij Margrietje. Daar kan ze helemaal niet tegen. Daar raakt ze volledig van door het lint. Dan roept ze allemaal lelijke dingen zoals dat ze de stukjes kaas die we straks gaan krijgen in hun reet kunnen stoppen. Dan gaat Margrietje bij elke bal zeggen dat ie 29 centimter uit is of 13 of 23 en of ze dat willen komen bekijken en zo. Dan gaat Margrietje rammen als een dolle en allemaal aces slaan en nooit maar dan ook nooit meer lachen of vriendelijk doen tegen haar tegenstanders. Dan ramt Margrietje samen met haar partner de hele bliksemse bende zonder ook maar één greintje compassie voor de tegenstander naar een klinkende overwinning en geeft ze de grootste onsportieveling uiteindelijk geen hand. En da's niet aardig van Margrietje, maar dat kan haar geen ene mallemoer schelen, want onsportief gedrag, daar kótst ze van.
Een donderwolk dus.
Alweer.
Nog één keer een wedstrijd, volgende week, en dan is het gelukkig weer klaar.