GEZELLIGE BENDE

Gisteren was het opeens een drukte van belang bij ons aan de grote tafel. Er moesten knuffels worden gemaakt, dus lagen er lapjes, klosjes garen, scharen, naaimachines, patroonpapier, emmenems, zuurtjes en kroketten dwars door elkaar heen.
Een pot thee erbij, glaasje water, glaasje sap, kussens in de rug, en hoppa, daar werd een barbamamma met handtas gemaakt. Ook zag een duil, pardon, nee, een uif, nee, een uil, excuus, het levenslicht.
Een vriend van me kwam binnen en overzag het tafereel.
'Wil jij ook een popje naaien?' vroeg ik.
'Jawel,' zei hij, 'één van 22 jaar met blond haar en blauwe ogen graag.'
We hebben vriend in de tuin geparkeerd, met krant, alwaar hij het toch nog tot een uur of vijf uithield. Toen vond ie het welletjes.
Wij niet!
Later op de avond kwam er zomaar nog een popje met zwiebelbenen bij, onder de bezielende leiding van een lang niet geziene oudbuurman. Het werd een bende, natuurlijk, maar o, wat was het enig!