Ach jee, ach jee, wat een geweldig gezicht. De jongste zoon, een kriebel van tien, zit voor het eerst van zijn leven achter de naaimachine. Hij maakt een poes van 3 soorten stof, stuk voor stuk schattige teddyberenbontjes.
Ik heb hem uitgelegd dat ie moet proberen de naald niet door zijn vingers te jassen, omdat het zo lastig neuspulken is dan. Hij schrok daar wel van, want hij is daar dol op moet u weten.
Volgens mij heeft het kereltje talent. Hij wriemelt, prutst, knipt en zigzagt alsof ie het zijn hele leven al heeft gedaan. Hij zou zó naar China of Taiwan kunnen om daar z'n brood te verdienen...
3 opmerkingen:
hahahahhhahahaahaha
Wat leuk! Ik moet mijn naaimachine toch ook eens te voorschijn halen. Het is een groot geschenk als je kunt naaien.
Hihihi, zielig.... dat jij zo denkt, ja!! Foei!! Misschien schuilt er wel een nieuwe Karl Lagerveld in dat joch! Hahahahahaha
Een reactie posten