lang en smal stuk

Net,
op mijn fiets,
dwars door de witte nacht,
had ik hele verhalen over wat ik
allemaal op mijn blog kon gooien,
maar nu,
zittende achter de computer,
met veel te veel wijn in mijn mik,
lukt het allemaal niet meer zo best.
Ik wilde het hebben over de sneeuw,
dat ik dat zo mooi vind,
en dat we een iglo aan het maken zijn
die never nooit niet meer af raakt,
en dat er alwéér een laagje sneeuw op de weg
en op mijn fietszadel zat
maar dat dekt natuurlijk niet de lading
voor wat ik allemaal écht denk en meemaak.
Maar
daar gebruik ik internet eigenlijk ook niet voor.
Ik schrijf alleen maar dingen
die een beetje algemeen zijn
want ik ga natuurlijk niet
mijn hele ziel en zaligheid op het net kwakken.
Ik kijk wel uit.
Alles is na te googlen.
als ik op mijn eigen naam google bijvoorbeeld
krijg je al veel te veel naar mijn zin te zien.
Nee,
ik hou het gewoon bij het algemene.
En dit berichtje
schrijf ik een beetje voor C
die mijn vorige logje al tig keer heeft gelezen.
En da's niet leuk,
alsmaar hetzelfde lezen.
Sowwie Cee,
maar soms zit het mee
en soms zit het tegen,
zijn er zoveel dingen om over na te denken
en te beleven
dat schrijven er gewoon even niet inzit.
Wat overigens bijzonder jammer is
want ik schrijf zo graag.
Ben nu weer met iets nieuws bezig.
Voelt leuk,
maar wel verwarrend
want het is totaal verzonnen
en ik weet niet eens
of het wel voor kinderen is.
Bovendien lopen er een aantal verhalen door elkaar.
Is voor míj al verwarrend,
laat staan voor de lezer.
En dit bevalt jullie hoogstwaarschijnlijk ook niet,
al die korte zinnen zo onder elkaar.
Mij eigenlijk ook niet.
Ik haak af,
ga slapen,
is de hoogste tijd.
Twee uur elf.
En het is nog maar maandag potdorie.