Er zijn absoluut momenten in mijn leven dat ik me afvraag of ik nou gek ben of niet. Vanmorgen was dat bijvoorbeeld het geval. Jongste zoon van tien kwam bij me met een kleurplaat die ik moest ondertekenen. Het was een zeer bewerkelijke afbeelding van een of ander brandweergebeuren. Hij had er een paar kleurtjes op geknald en voor de rest had hij er niets aan gedaan.
'Waarom moet ik dat ondertekenen?' vroeg ik.
'Omdat ik in mijn schriften teken,' zei hij.
'Ja. En?'
'Nou, dat mag niet van de juf. En nu moet ik voor straf deze kleurplaat kleuren. De voor- en de achterkant. En jij moet daar je handtekening onder zetten, zodat de juf weet dat jij nu ook weet dat ik in mijn schriften teken.'
'Maar van wie zijn die schriften dan?'
'Van mij.'
'En teken je niet in boeken?'
'Nee.'
Dus.
Ik pakte een pen, maar kreeg het niet voor elkaar om een handtekening te zetten. Tjees, wat is er nou erg aan tekenen in schriften, dacht ik. Als je maar kunt lezen wat er staat, als je intussen maar luistert naar wat er gezegd wordt, wat geeft het dan toch allemaal. Come on, wie z'n schrift is zonder tekening? De mijne niet in ieder geval.
In plaats van mijn handtekening te zetten schreef ik dat zoon wat mij betreft klaar was met kleuren en dat ie zal proberen niet meer in zijn schriften te tekenen. En dat 't een heel originele straf was, maar dat ik toch ernstig mijn twijfels heb over het nut van het kleuren van deze kleurplaat. En dat ik het er vanavond absoluut even over wil hebben tijdens het 10-minutengesprek, waar ik overigens met een vooruitziende blik al 20 minuten voor heb aangevraagd. En dan hoop ik dat ik antwoord krijg op dingen die me bezighouden, bijvoorbeeld of ik nou gek ben, of niet.
Pffft.
School.
Ze maken er soms meer kapot dan je lief is.
3 opmerkingen:
Haha, mijn 10-minuten beurt is zometeen. En zoon heeft als opmerking in zijn rapport "netter werken, als je wilt tekenen vraag dan een schriftje en teken niet door je werk heen!"
Overigens heb ik hem zelden kunnen betrappen op tekenen als hij geen werkjes hoeft te doen. Toch eens over hebben.
Succes vanavond!
Oooowwww.... ik zit hier ook met gekromde tenen! Wat dat betreft ben ik zo ontzettend blij dat onze jongste naar de Vrije School is gegaan! Daar zien ze dit soort activiteiten als een ontdekking van een talent! En hoewel ze uiteraard proberen bij te sturen dat het wellicht niet handig is om altijd in je schrift te tekenen, gaan ze ook direct op zoek naar iets waar een kind zijn/haar creativiteit kan ontwikkelen!! Echt super!! Zo zijn er al hele mooie schilderijen ontstaan in de hal van de middelbare school, waar jongste nu zit. Graffiti wordt omgezet in kunt van de hal op haar school. Geweldig!!!
Het is een halsmisdaad...waar je niet hard genoeg voor aangepakt kan worden. Korte metten met die verwerpelijke schriftjestekenaars!
;-)
Een reactie posten