Deadline gehaald.
Blij!
Het is altijd het mooiste moment van het nieuwe boek.
Niet dat het klaar is nu, o nee.
Nu moet het eigenlijk nog rusten, weken sudderen in de tijd.
Maar.
Die tijd heb ik niet meer.
Eén september is één september.
Dus.
Moet het naar de uitgever.
En zal er nog geschaafd moeten worden, gesoebat over komma's, zinnen en alina's.
Het hoort erbij.
Het is pas af als het boek gedrukt is.
Maar dan ben ik er al lang niet meer bezig.
Daarom is dit het mooiste moment.
Het moment van de punt, als je weet dat dit het verhaal is waar het boek het mee moet doen.
Niet meer, niet minder.
Alle arbeid terugbracht tot een punt, een stip, een kloddertje inkt op een hoop.
Hoe compact wil je het hebben...
3 opmerkingen:
Well done. En netjes op tijd!
Dankjewel voor je reactie op mijn blog. Een welkome aanvulling op het onderwerp!
Het wikken en wegen van wat je wel of niet schrijft herken ik wel; het 10%-90% is misschien ook wel heel persoonlijk: ik blog over heel veel van mijn leven heel bewust niet.
Je zet me aan het denken met je reactie, misschien is zelfs mijn 10% al wel veel meer dan ik denk. Mensen menen me naar aanleiding van mijn blog te kennen, alsof ik m'n hele hebben en houden op internet gooi.
Waar ik met name op doel is dat die 10% -of meer- vaak zo prachtig en geweldig is; dit is maar een laagje vernis. Tuurlijk zijn er daar net zo goed als hier wel eens een baaldag, zorgen, ruzies, perikelen, etc. (de befaamde 90%). Je moet je dit ook goed realiseren bij het lezen van al die blogs, anders zou je er depressief van kunnen worden ;-)!
Proficiat! Geniet van het goede gevoel!!
Een reactie posten