Maanziek

En toen fietste ik langs het water,
de nacht dat de maan vol was
en
ik vol was van de maan.
Ik keek naar de lichtjes aan de overkant,
hoorde het water kabbelen,
voelde de kou op mijn wangen,
hoorde mijn fiets geluiden maken,
niet precies te duiden,
maar wel lekker laag en brommig,
alsof er iets vast zat,
maar er zat niets vast want hij trapte nog zalig.
Krrg, krrg deed ie,
of zoiets.
En vanmorgen,
toen ik al vroeg in de auto zat,
was de maan er nog steeds.
Zo mooi, zo rond, zo vol,
en nu is het alweer vier uur 's middags
en ik praat nog steeds over die maan,
of ik denk er aan,
of ik schrijf er over.
O o, o,
die volle manen toch, zo prachtig.
Ik vier ze met liefde!