over de walrus die zorgde dat het warm werd...

De verwarming doet het niet goed bij ons. Vanmorgen kwam er een meneer langs om er naar te kijken, de derde keer inmiddels. De eerste twee keer kwam er een mannetje die achter iedere zin onderdanig
'mevrouw' zei. Ik kon hem wel sláán na een uurtje of drie, door de keuken heen slingeren, tegen de muur aan rammen, dat soort dingen, maar waarschijnlijk had het meneertje dan nog gezegd: 'och mevrouw, doe maar liever niet zo hard, mevrouw,' en 'mevrouw, kunt u me, als u klaar bent met me, misschien een handdoekje aangeven, mevrouw, want ik heb overal bloed, mevrouw.'
De meneer van vandaag leek op een walrus, zowel qua formaat als qua snor. Hij floot echter niet (zoals onze harderwijkse Igor de Walrus) en zei gelukkig ook niet achter elke zin 'mevrouw.'
En last but not least: volgens de walrus komt het nu allemaal goed. De drieklepkraan was kaduuk, dus de ketel was voortdurend in de war.
Wel, dat kan.
Dat kan heel goed, ik ben ook wel eens in de war, al ben ik geen ketel.

Al met al was het best een malle maandag, met zo'n walrus in de keuken en ikzelf als hysterische leeuwin er naast.
Maar goed.
Als we nu maar weer warm gaan worden.
En blijven.