wat een bak

Met deze volle vuilnisbak heb ik vanmorgen toch, nou, pak 'm beet, dik 500 meter gerend, denk ik. Het zat namelijk zo: niemand, ik herhaal, helemaal niemand van de familie heeft er vanmorgen aan gedacht deze bak buiten te zetten, en dat terwijl er toch al heel veel langs de kant van de weg klaar stonden om geleegd te worden.
Maar goed.
Ik zat dus op de wc en daar kwam de vuilniswagen voorbij. Ik dacht nog, goh, die bak zal maar niet buiten staan...
Dus.
Ik checken.
Stond ie nog op zijn eigen fijne plekje onder het afdakje.
Aan het eind van de straat reed de vuilniswagen. Ik greep die bak en trok een spurtje, onderwijl zwaaiend en roepend naar die wagenbestuurder alsof ie Sinterklaas was. Maar helaas, de wagen ging de hoek om, trok nog es even flink op en reed steeds verder van me vandaan. Stond ik daar met te hijgen met bak en woedend hoofd.
Afijn.
Ik sjouwde een heel blok om, dacht nog even slim te zijn door te wachten bij nog een paar bakken, maar daar was de wagen al láng geweest. Verscheidene voorbijgangers keken me aan en volgens mij lachten ze in hun vuistje en eentje zelfs openlijk, de schurk.
Goed.
Dus.
Heb ik er nóg maar een paar honderd meter aan vastgeplakt en die nare volle zware bak eigenhandig geleegd bij Kale Man z'n werk. Dat zal 'm leren. Lekker!