Ik praat, ik kook, ik lach, ik rook, maar ik mis me.
Ik mis wie ik was op reis, ik mis de manier waarop ik heb geschreven op mijn reisblog, ik mis mijn openheid en ik mis m'n vermogen om hier, gewoon, in huis, in Harderwijk, alles in verbanden te zien.
Ik mis het grote geheel, de flow van de dag, de mensen die ik daar heb ontmoet.
Ik mis ze.
Ik heb nog zoveel te vragen, er is nog zoveel te doen, te geven en te delen.
Ik was daar zo anders, zo veel meer Margriet dan nu. En omdat ik daar zoveel meer Margriet was dan ik nu ben, vraag ik me af of de goede stukjes wel met me meegekomen zijn. Of misschien zweven ze nog, ergens onderweg, naarstig op zoek naar mij.
Het is raar.
Alles is zo raar ineens. Ik moet op zoek naar nieuwe vormen.
Net als de lente.
Ja. Laat de lente maar m'n voorbeeld zijn, de lente met haar knoppen vol belofte.
Daar moet maar liever geen nachtvorst overheen...
5 opmerkingen:
U heeft serieus last van afkickverschijnselen geloof ik. Of een mega jetlag, op alle gebied dan.
Pfffff.
Ik hoop dat je jezelf snel weer vind. Want incompleet zijn, is waardeloos.
Dat is wel snert zeg! Het moet toch ook mogelijk zijn om helemaal jezelf te zijn in je eigen omgeving?
Ik hoop dat je jezelf hervindt.
Misschien is dit ook wel Margriet.
Een stukje dat je nog niet kende. Een "ertusseninhangendeenhetevennietwetende".
Oe! Ik kan me zó voorstellen dat je je als het ware duaal voelt. Alsof je weer in het keurslijf van onze westerse maatschappij moet meedraaien, maar even de andere kant hebt gezien, geproefd, gehoord...beleefd.... Tja... ik kan wel zeggen dat het tijd nodig heeft, maar het is natuurlijk fantastisch als je 'daar' en 'hier' kunt integreren...
ik geloof niet dat je incompleet bent, eerder dat je nieuwe stukjes van jezelf hebt leren kennen. Sommige stukjes kan je intergreren in je westerse leven, andere deeltjes doen je terugverlangen naar het toen op Bali. Eigenlijk heeft iedereen dat wel een beetje na een "gewone" vakantie. Ik probeer in elk geval altijd dat gevoel vast te houden m.b.v. meegebrachte wijntjes, souvenirs, recepten etc. Uiteindelijk blijven de prachtige herinneringen over (en foto's, heel veel foto's, waar ik dan fijn een digi-album van maak (want ik kan niet zo mooi schrijven als jij)En dat boek van jou....dat wordt prachtig, let op mijn woorden....
Een reactie posten