De zon schijnt. Nog twee weken lang, als ik de buurvrouw mag geloven. Dat is aardig van de zon, en ook van de buurvrouw, dat ze dat zegt. De zon maakt de wereld lekker warm, en mij ook. Ik hou van warm en ik hou van de zon, ik hou van blote voeten en lome dagen, ik hou van buiten zitten en ik hou van de vogels die me met hun hardgezongen liedjes bij de les houden. 'Hier, Margriet, hier moet je zijn, luister dan toch hoe goed het is, verdwaal niet naar ver weg.'
Schrijven gaat met hangen en wurgen, de ene dag beter dan de andere. En er komt nog iets bij, of ik dat nou wil of niet. Al schrijvende kom ik namelijk tot de ontdekking dat er hierna nóg een boek moet komen. Eentje voor volwassenen. In het kinderboek kan ik niet alle eieren kwijt, begrijpt u. Ik blijk op een bomvol nest te zitten met niet één ei, maar meerdere. Misschien wel vijf, zes of acht. Misschien zijn ze niet eens allemaal van mij, misschien zitten er wel een paar verstekelingen tussen. Voor zo ver ik verstand heb van eieren, staan ze wel allemaal op knappen, geloof ik.
Dus.
Tja.
Ik blijf er nog maar een tijdje bij, denk ik. Kan moeilijk opstaan en weglopen, vind u ook niet? Broeden, warm houden, koesteren. De zon helpt me daarbij. En jullie lieve woorden, inzichten en raadgevingen ook. Dank daarvoor!!
4 opmerkingen:
Ik ben erg benieuwd wanneer ze uit gaan komen, die broedsels van jou. Geef je even een gil als het zover is?
...ik ruim vast een plekje in mijn boekenkast vrij ( 2 plekjes dus)
Nieuwe ervaringen opdoen en beleven en de heimwee ernaar geven je dan toch ook maar weer een heleboel nieuwe aangeboorde voorheen nog onontdekte ruimtes met inhoud in je hoofd. Een soort schatgraven en nog ontdekken ook! Ben benieuwd naar je schatten.
Vast twee groeiboekjes aanschaffen. Als je op het ene ei zit te broeden, en het ander tikt van binnen uit, kan je dat in elk geval in 't andere groeiboekje noteren.
Een reactie posten