Vanavond is het volle maan en bovendien is er nog een maansverduistering ook. Er zijn krachten aan het werk waar ik even niets over te zeggen heb. In plaats van bloemen zie ik beton, mopper ik op alles wat me voor de voeten komt en is er eigenlijk geen land met me te bezeilen. Als ik de moeder zou zijn van mij, zou ik me misschien wel terug naar bed sturen of vragen hoe ik zou kunnen helpen, en als ik dat alsmaar niet zou weten, zou ik me achter m'n fiets zetten, bloemen voor me plukken, limonade met me drinken in het hoge gras en lieve liedjes zingen in m'n oor.
Maar.
Ik ben niet mijn moeder.
Dus.
Zit ik niet in het gras, ben ik niet waar ik wezen wil, drink ik geen limonade en zit ik behoorlijk te sippen in mijn eentje. Mijn mail doet het niet, de zon gaat weg, en ik zou vandaag dingen willen doen waar ik later vast weer heel veel spijt van krijg.
Dus.
Is het 't beste te blijven zitten waar ik zit, en vanavond een joekel van een toverspreuk te vinden om het tij ten goede te keren.
4 opmerkingen:
Zoiets als "en dan doe ik 'dit' en alles staat stil?". Die zou ik ook wel willen beheersen...
Het schiet me maar niet te binnen. Toch is er een verhaal waarin iemand zich zelf aan de haren ergens uit trekt.
En de maan was zoek en ze begreep niets van de wereld.
@Peet: ik ook niet, Peet, ik ook begrijp de wereld ook even niet.xxM
Een reactie posten