Daar, daarginder op dat water, onder die lucht, met die prachtige zon, vaarden we met ons gezin zomaar twee uurtjes in het rond. Nee, niet in het rond, we deden geen rondjes, we deden rechte lijnen geloof ik. En de kinderen zwommen, hingen aan een touw en gilden van het wier dat langs hun benen sliertte. We zagen een zwanenpaar met jongen, en een coole reiger, visten veren uit het natte nat, en Jongste was eindelijk een keer niet bang, en de Kale memoreerde onze eerste ontmoeting 18 jaar en 1 dag geleden (ai, dat was ik even helemaal vergeten), er werd een weddenschap verloren omdat de Kale net niet in één slag de haven haalde, ach, wat was het mooi en warm en veilig en heerlijk en, en, en.
3 opmerkingen:
En Volmaakt. Als ik het zo lees.
Fijn.
Fijn dat je er weer bent.
Er is daar en hier en altijd zo mooi.
Geweldig zoals mannen steeds maar weer de hoogtijdagen uit de relatie herinneren....
Chapeau voor de Kale.
Een reactie posten