Leuk, toch?

De Kale heeft al helemaal zin om dit stukje te lezen. Hij hoopt namelijk dat het één grote scheldkannonade gaat worden vanwege de regen die sinds gisteren weer met bakken uit de lucht komt vallen. Hij hoopt op smeuige, soppige, sappige taferelen over modder en bagger en bende, over kou en nattigheid en over een auto die nu bij de garage staat vanwege een kaduke koppeling, over de nederlaag die ik heb geleden omdat ik gisteravond verloren heb met scrabble, over koude voeten en natte was en nog meer van dat soort dingetjes.
Maar.
Ik ga hem teleurstellen.
Want!
Ik vind het allemaal niet meer zo erg.
Welnee.
Ik raak er aan gewend.
En daar komt bij dat de Kale zowaar een klein kacheltje uit de bagage toverde, waardoor het in ons kleine tentje heerlijk warm werd, en knus, en lekker onoverzichtelijk met al onze fijne rommeltjes om ons heen.
Ha!
Wij laten ons niet klein krijgen namelijk.
Wij maken er wel wat van.
De kinderen slapen uit, ik zit in een droog computerhok, de Kale schuimt wat rond hier en daar, en zo scharrelen we ons gemoedelijk door de dag. We fantaseren met andere hardcore kampeerders over zuurkool, ertwensoep en stamppot andijvie met spekjes, en we verzinnen plannetjes om het een beetje aangenamer te maken voor de nieuwe kampeerders die vandaag zullen komen. Misschien dat we stukken karton kunnen gaan halen of zo, of pallets, of misschien is het ook leuk om alvast een paar stoeltjes neer te zetten en gewoon te gaan kijken hoe ze dat allemaal gaan doen. Er is tenslotte geen beter vermaak dan leedvermaak.
En verder worden er vandaag 4 films gedraaid en is er vanavond een tafeltenniswedstrijd.
Leuk, toch?
Dus, Kale, ik heb vandaag geen gejeremieer voor je.
Sorry.
En dan ga ik nu maar weer aan de scrabble. Of karton zoeken.
Jaaaa, laat ik eens karton gaan zoeken.
Kilo's karton waar ik het gras mee ga bekleden, en de straten, en de tent.
Jippieieieieie!