Het vermoeide lijf ligt wat te liggen op bed
en luistert naar het klapperen van de houten luxaflex.
Het waait
de regen striemt
de lucht is koud.
Het is goddorie net herfst, denkt het leipe lijf,
alleen is het dat nog niet
want de blaadjes hangen nog aan de bomen
en alles is nog groen
en het zwemdbadje is nog niet opgeruimd
en de tuinstoelen niet
en de fakkels niet
en de badmintonset niet
en de zwemvliezen liggen nog voor de schuur
en de badhanddoeken staan nog niet stijf
en er zijn nog muggen
en wespen en de ijscokar belt op de hoek
en het lijf heeft nog lang niet genoeg gehad.
Niet genoeg zon,
niet genoeg zomer,
niet genoeg lome dagen en nachten
niet genoeg gezweet, gedaan, gepuft, gewapperd, gezucht, gezwommen.
Ach.
Het lijf wil zo graag in 'het nu' zijn, maar hoe doet ze dat
als het nu al een tijdje niet meer is wat het ooit is geweest of had moeten zijn...
3 opmerkingen:
Dat is ook wat mijn lijf wil. Zullen we ons lijf verhuizen naar Griekenland?
Ik voel NU helemaal wat je bedoelt...mag ik ook mee naar Griekenland?
ik kom er net vandaag, 't was er heeeerlijk. Kreeg alleen de zon niet langs de douane, sorry
Een reactie posten