iets te veel

Jongste is met z'n tweede week middelbare school begonnen, dus mams is er nogal vroeg uit om 'm op weg te helpen.
'Heb je je brood al gesmeerd, zit er goddomme alwéér geen boter op je brood, waarom pak je je tas 's avonds niet al in, nee, je gymbroek zit nog in de was, ja, je shirt ook, nee, dat is vanavond pas droog, denk dan ook eens ná waar je je fietssleuteltje laat, je hebt nog 8 minuten en de trein wacht nooit, nee, natuurlijk breng ik je niet als je 'm niet haalt.'
En als ie dan eindelijk op z'n fiets zit, moet ie terugkomen van me omdat ie z'n tanden voor de zoveelste duizendste keer niet gepoetst heeft, 't mormel.
Dus.
Nou ja, zo een beetje.
Gezellig allemaal.
En dan ben ik aangekleed en helemaal klaar voor de dag, heb ik een krantje gelezen, een theetje gedronken, een bammetje kaas gesmikkeld, en kan ik vervolgens lekker vroeg naar de Appie om boodschapjes te doen. Alwaar een horde snoepvretende schoolkinderen hun fietsen voor de karretjes hebben neergepleurd en geenszins van plan zijn om die weg te halen. Voor niemand niet. Voor mij niet, voor bejaarden die slecht ter been zijn niet, niet voor schoolmama's, niet voor mensen in nette pakken.
Ze smijten blikjes energiedrank op straat, trappen 't blikje in elkaar en laten 'm gewoon liggen. Ze boeren en smakken, ze kijken ongeinteresseerd en lopen geen van allen rechtop, handen in de zakken, slof, slof, slof.
Ze praten debiel, alles is k.anker dit en k.lote dat, school is f.ucking k.ut, en wee diegene die er iets van zegt.
En dat is teveel voor Margrietje, zéker 's morgens vroeg. Ik kan die ellende niet dán al verdragen.
Dat ze tussen de middag de Appie met z'n allen bestormen, wist ik reeds, maar dat het zó vroeg begon, dat wist ik niet.
Ongelooflijk!