bericht van de maan

wees stil
zeg even niets
kijk wat er gebeurt
en let op je dromen
vertrouw op je innerlijke stem,
laat je leiden door je intuitie
laat je vinden
laat je door de lagen leiden
en ontdek de werkelijkheid achter de werkelijkheid

Kan best zijn dat u dit vage praat vindt, maar voor mij is het dat beslist niet.
Het is de raad die ik kreeg van de volle maan die vannacht om 4 uur aan de hemel stond.
De maan, het geheimzinnige gezicht van de nacht, fluistert me af en toe iets in, en ik, simpele ziel op aarde, ben bereid er naar te luisteren.
Ik vind het elke keer weer wonderlijk mooi dat het universum weet waar ik mee bezig ben en in welke processen ik zit. Het sterkt me in wat ik doe, denk en voel. Het maakt dat ik me minder 'gek' voel, alsof er een plan achter zit, alsof alles gaat zoals het moet gaan.
Het maakt dat ik me diep verbonden voel met iets dat groter is dan ik. Groter dan maat 41, groter dan m'n 176 centimeter, groter dan de Eiffeltoren, de Kilimanjaro, de Mount Everst, de wolken, de ruimte, de sterren, het licht.

En nu hou ik er over op.
Voordat u denkt dat ik aan het zweven ben, die onmetelijke ruimte in.
Ik moet wel nog terug, he, op dees aardkloot.
Koken, opruimen, fietsen, dat soort dingen.
En naar de tandarts.
Ik moet me haasten, potverdrie, over 10 minuten ben ik aan de beurt.