sorry

Sorry.
Sorry dat jullie hier al een week voor niets zijn geweest.
Sorry, sorry, sorry.
Ik deed druk thuis, heb samen met de Kale de kamer van Jongste opgeknapt, ben een dagje naar Amsterdam geweest met de Danseres, vierde de 22ste verjaardag van Oudste, genoot van mijn paps en mams die een weekje in NL waren, en zwaaide hen vanmorgen met weemoed uit.
En dan volgen nu de dagen van voorbereiding op de reis, terwijl ik ook nog hard aan de slag moet met ingestuurde verhalen voor de schrijfwedstrijd. Het hoofd loopt om, de dagen zijn te kort.
Of ik weer een blog bij ga houden als ik in Bali ben, weet ik nog niet. Ik zit waarschijnlijk niet in luxe hotels met internet, en ik weet niet of ik er tijd voor vrij kan maken. Ik ga naar Bali om hard te werken aan de volgende delen van de dolfijnenserie, en hoewel het me erg veel plezier heeft gedaan om een reisblog bij te houden, kostte het me ook minstens 2 uur per dag om de boel zó te beschrijven en in elkaar te puzzelen dat het voor jullie de moeite waard was om te lezen.
Ik weet het allemaal nog niet dus.
Zoals ik al zei: sorry.
Meer is het niet vandaag. Ben ook sippig van het afscheid nemen van de paps en mams. Normaal zwaai ik ze vrolijk uit, maar vandaag ben ik net een vallend blaadje dat nog niet weet waar ze gaat liggen.
Ergens tussen hemel en aarde zweef ik, en ik weet niet eens of ik dat nou leuk vind of niet.
Zucht.
Ik ga maar weer eens aan de slag. Serieuze dingen doen. Werken heet dat.
Hopelijk volgende keer een leuker stukje.
Nogmaals: sorry.