Kijk, zo'n sms-je was genoeg geweest.
Lieve Margriet,
ik ben een tijdje onbereikbaar vanwege de liefde. Heb iemand gevonden met wie ik me te pletter geniet. Als ik de kinderen niet heb, ben ik de hele week bij hem. Zalig! Wilde niet dat je het zou horen van iemand anders, vandaar dit sms-je. Ben zo blij!
xxLydewij*
Maar!
Zo'n sms-je kreeg ik niet.
Ik kreeg helemaal niets.
Ik wist van niets.
Nul, zero, niente, noppes.
Ik zat verdorie nog in het stadium dat ik me zorgen om haar maakte.
Dat ik haar belde om te vragen of ze zin had om mee te gaan schaatsen.
Of te wandelen.
Of iets anders leuks te doen.
En toen.
Toen hoorde ik zomaar van iemand anders dat Lydewij een relatie had.
En daar was ik van in shock.
Want man, wat had ik dat graag van haar zelf gehoord.
Lydewij is één van mijn beste vriendinnen namelijk.
Zij kent mijn snot en tranen en ik die van haar.
We kennen elkaars bloot, delen herinneringen en vakanties.
Wij delen veel.
Maar nu dus even niet.
Dat krast.
Ik moet er van huilen.
En boos maakt het me ook.
Verdorie.
* Lydewij is natuurlijk een verzonnen naam.
3 opmerkingen:
Och ja, 't is zo mosterd na de maaltijd nu. Alsof je ineens niet meer vertrouweling bent. Sterkte!
Die ken ik, helaas. Verraden voelde ik me toen. Stom eigenlijk. Maar het was er wel, dat nare gevoel. En het heeft een hele poos geduurd voor het weg was.
Dat is inderdaad wonderlijk… Ik kan me je teleurstelling voorstellen.
Een reactie posten