beslommeringen

De nieuwe look van blogger zal me wel lukken, maar wat me niet zo goed meer lukt, is hier schrijven. Schrijven lukt in het geheel niet, eigenlijk. Ik kom er niet aan toe op een of andere manier. Mijn hoofd zit te vol met allerhande dingen, waarvan schoolperikelen van de kinderen de laatste maand een heel groot deel uitmaken. Het is nu eenmaal zo bij mij dat ik om te schrijven een leeg hoofd moet hebben en dat er tijd moet zijn. Wat het hoofd betreft: dat zit te vol, en wat tijd betreft heb ik de agenda niet bewaakt. Ongemerkt heb ik 'm vol laten lopen met allerlei afspraken, de een nog veel noodzakelijker dan de andere, en nu kijk ik ernaar en denk ik 'help, wat heb ik gedáán!'
Wat zaken betreft staat het er als volgt voor: ik ga een kindervoorstelling maken die in de kinderboekenweek 14 keer opgevoerd gaat worden. Ik heb een muzikant nodig en denk dat ik audities ga regelen of zo. Met de dolfijnenserie heb ik nog geen zicht op een doorstart en verder staat er voor eind juni weer een afspraak met Clavis op de rol om te kijken of er nog mogelijkheden zijn voor het een of ander.
Verdere familiezaken: de Puber knokt met zijn vege lijf tot jankens aan toe om op zijn huidige school te mogen blijven, de Amazone heeft onlangs haar pony naar een ander bazinnetje gebracht en staat er wankel voor wat de overgang naar 5 HAVO betreft, de Danseres staat als 4de op een wachtijst voor een dansopleiding en is inmiddels gestart met haar examens. Ze weet absoluut niet waar ze aan toe is, maar wat ze wél weet is dat ze woensdag de 30ste mei met mij vertrekt naar Bali voor een vakantie van 2 weken. Haar eerste kennismaking met een volkomen vreemde cultuur, haar eerste rit buiten Europa, haar eerste vakantie alleen met mij.
We hebben nog niets geregeld en zien wel wat we doen en waar we uitkomen. Ik neem in ieder geval een filmcamera mee, want ik ik heb bewegende beelden nodig voor de voorstelling, waarin Bali een grote rol gaat spelen.
Nou.
Tot zover de beslommeringen hier.
Ik ga denk ik geen blog bijhouden als we weggaan. Dit keer wordt het namelijk een vakantie, en geen werk. Dat scheelt nogal.
Het is even een kort verhaal, dat weet ik, maar dan bent u weer een beetje bij. Misschien vindt u dat leuk, maar misschien ook niet. Of misschien vindt u het helegaar onnodig om op de hoogte gehouden te worden, want jaaa, dat kan, dat u het helegaar onnodig vindt om op de hoogte te worden gehouden van het wel en wee van lamaarlekkereffewaaien.
Tja.
Maar als dát zo was, dan had u hier niet zitten lezen natuurlijk.
Dus daarom doe ik het toch maar, dat op de hoogte houden. Bij deze dus.

Liefs!