Op een dag stond het seizoen van binnen zitten voor de deur.
'Goedendag,' zei het. Het had een hoed op, wanten aan en roodgekoonde wangen.
'Oh, bent u daar al,' schrok ik.
'Ja. Bent u klaar voor mij?'
'Nee, nog niet helemaal,' mompelde ik verontrust.
'Wat scheelt er aan dan?' vroeg het, terwijl het onbeschaamd een voetje tussen de deur zette.
'Uhm, ik wil het nog gezellig maken.'
'Nou, doe dan,' zei het ongeduldig.
Dus spoedde ik mij naar de winkel en kwam ik terug met een pot groene verf, nieuwe lampen en een paar knalrode gordijnen. Als een gek begon ik te schilderen, één keer, twee keer, ik hitste de Kale op om als de wiedeweerga aan de slag te gaan met die gordijnen en die lampjes, schikte nieuwe kussentjes op de bank en was nét op tijd klaar om het seizoen van binnen zitten te verwelkomen in ons knusse paradijsje.
'Goed zo,' zei het, terwijl het zich genoegzaam nestelde in een hoekje van de bank. 'Hier hou ik het wel een paar maandjes uit.'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten