De sneeuw
verbergt de scherpe randjes
zwakt extreme kleuren af
brengt alles simpel terug naar wit en grijs
en alles wat daartussen zit
De witte wereld
kraakt onder mijn voeten
en klinkt zoals
mijn hoofd vol watten
met dit verschil dat het
in mijn hoofd
een stuk minder koud is dan buiten
en ik er geen sneeuwballen verwacht.
Hoogstens verwacht ik kleine plofjes
die zachtjes tegen een gedachte tikken
met een geluid zoals een sneeuwbal
uit elkaar ploft op de grond.
Dat is te doen.
Wat ik u brom,
dat is te doen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten