helemaal klaar mee

Zoals sommigen van jullie wellicht weten ben ik, ondanks al mijn bezwaren, Facebook gaan proberen. Ik wilde mijn netwerk vergroten en een groter publiek bereiken. Welnu, gisteravond heb ik besloten dat ik er mee kap. Mijn lezersaantal loopt niet echt significant omhoog, maar mijn weerzin tegen Facebook en alles wat daarop gebeurt groeit met het uur en neemt veel te grote proporties aan.
Wat een verschrikkelijk medium is dit! Echt, ik vind het gewoon weerzinwekkend wat daar gebeurt en wil er niet langer deel van uit maken. Ik word soms misselijk van wat er op staat, of boos, of verdrietig, en heel soms moet ik lachen.
Ik heb een waslijst van mensen die vrienden met me willen worden, maar die ik in het dagelijks leven zelden tot nooit spreek. Ik moet bij iedereen elke keer denken of het woord vriend wel terecht is en of ik diegene wil accepteren, of wellicht later, en dan denk ik ; ja maar, waarom zou die mijn vriend willen worden?
Als je me echt leuk vindt of nodig hebt of geinteresseerd bent in wat ik doe of denk of schrijf, dan kun je me gewoon mailen of mijn blog bezoeken of me bellen of langskomen of mijn boeken lezen, maar ik wil niet bestaan bij de gratie van toevalligheid of nieuwsgierigheid. Ik wil geen FaceBóók maar Face-to-Face-Contáct, ik wil dat mensen/vrienden/lieverds/kennissen me persoonlijk vertellen wat hun raakt, en ik wil dat ze moeite voor me doen en mij of mijn blog/website bezoeken omdat ze dat besluiten en niet omdat ik toevallig langswapper op Facebook.
Bovendien vind ik de traceerbaarheid van iedereen op FB zeer zorgwekkend. Een uurtje hoppen over Facebook en je weet wie iemands vrienden zijn, wie familie is, wat ze doen en waar, wat hun hobbies zijn, waar ze wonen, wanneer hun verjaardagen zijn, wie hun vriend/vriendin is, wanneer de relatie uit is gegaan, alle al dan niet weerzinwekkende reacties daarop, hun verjaardagen, etc. Ik wil dat niet, ik wil dat echt niet! Ik word er helemaal raar van om dat allemaal te lezen, heb er last van, voel er emoties bij, wil reageren, vind 't soms ook zo oneerlijk wat daar gebeurt of slijmerig of aanstellerig of overdreven.
Ik heb zonder Facebook al mijn handen vol aan m'n leven, laat staan met al die extra input erbij.
Dus.
Ga ik weg daar, dat zal u niet verbazen.
Iemand gaat me helpen om volledig te verdwijnen uit die hel, godzijdank.
Ik zie wel welke 'vrienden' hier op mijn blog blijven hangen en wie niet. Iedereen is meer dan welkom zolang ik maar niet bij de gratie van toevalligheid en gemakzuchtige klikjes besta. U en wij allemaal verdienen meer dan dat hele Facebookgebeuren!