Kennen jullie dat gevoel dat je kreeg wanneer niemand je in je groepje koos met bijvoorbeeld gym of het maken van een werkstuk? Dat de hele klas een uitnodiging voor een verjaardag of discofeest kreeg, behalve jij? Dat er aan iedereen een mop verteld werd, behalve aan jou? Dat is een gevoel dat er diep inhakt, alsof er een mes in je hart wordt gestoken en het omgedraaid wordt waar je bij staat, en waar je wel bij móet blijven staan, want als je valt of kermt wordt er nog een keer gedraaid.
Ik ken dat gevoel wel, helaas, maar heb die ellende ver achter me gelaten. Tenminste, dat dacht ik. Ik dacht dat het alleen maar bij vroeger hoorde en dat het niet meer in het nu meedeed.
Dat was onjuist gedacht.
Onlangs werd ik er mee geconfronteerd, bedoeld of onbedoeld, dat weet ik niet, maar in ieder geval was het volkomen onverwacht, in een omgeving waarvan ik dacht dat die veilig was.
Op slag was ik weer terug in dat diep ongelukkige pubermeisje dat ik was, met dat mes in haar hart. Het kwam als een mokerslag binnen en ik moest alle zeilen bijzetten om niet in huilen uit te barsten. Dat is gelukt, maar je moet niet vragen hóe.
En daarna was ik in de war. Flink in de war. Ik wist niet hoe ik het weg moest zetten. Ik wilde confrontatie, ik wilde vragen naar het waarom, ik wilde snappen, uitleg, praten, maar daar koos ik niet voor. Ik koos voor niks, voor diep ademhalen, een kopje thee en doorgaan.
Ik koos voor vrede en ik koos voor tijd. De tijd zal me wel leren waar het voor nodig was om dit gevoel nu weer tegen te komen. Niets is voor niets, daar ben ik van overtuigd. Overal valt iets van te leren, en de ene keer gaat dat prettiger of makkelijker dan de andere keer.
6 opmerkingen:
Och lievie,
Een kus van je zus.
Poeh. Naar zeg. Toch maar niet even bespreekbaar maken? Misschien was het toch niet zo bedoeld?
Dikke kus.
Hè jesses!
Nou, sterkte er mee.
En een (B)kus
Oh ja, dat zijn die momenten waarop ik denk ' maar ik ben nu toch 43 for crying out loud?!' - waarna ik thuis in tranen uitbarst.
Klaarblijkelijk wil je een ander soort verbinding dan dat er geboden werd/wordt. Da's tenminste mijn conclusie als iets dergelijks weer eens voorbij komt.
En daarna ga ik zitten bedenken of en zo ja wat ik er mee wil. Ik ben tenslotte 43 ;-)
Sterkte!
He maar wacht eens even, jij bent toch veel te leuk om lelijk tegen te doen....!
Veelal zegt het een hoop over de ander, die klakkeloos aan het messenwerpen is.
Niet teveel tijd aan spenderen en als t blijft knabbelen aan je hart....toch even noemen dat je bent gekwetst
en ook waarom, dat recht heb je altijd... En dat kan jij!
He maar wacht eens even, jij bent toch veel te leuk om lelijk tegen te doen....!
Veelal zegt het een hoop over de ander, die klakkeloos aan het messenwerpen is.
Niet teveel tijd aan spenderen en als t blijft knabbelen aan je hart....toch even noemen dat je bent gekwetst
en ook waarom, dat recht heb je altijd... En dat kan jij!
Een reactie posten