tante Polder in het boek van Frederik

Een week of 2 terug lag er weer een nieuw boekje op de mat. Was 't al bijna vergeten, is ook alweer een tijd geleden dat ik het geschreven heb. Het leuke van dit boekje is dat hier een oud vrouwtje in 'speelt' wiens naam tante Polder is. Deze naam komt uit mijn jeugd, van toen ik regelmatig bij mijn lievelingsnichtje in Zwolle logeerde.
Bij haar in de straat woonde een mevrouw die zij tante Polder noemde. Geen idee waarom, of dat haar achternaam was, of een bijnaam, of een koosnaam, maar bij die mevrouw, die al oud was in mijn ogen, lieten we altijd papillotten draaien in ons haar. Ze deed dat met reepjes gescheurd laken, draaide onze hele haardos daar in, en dan gingen wij met een hoofd vol opgekrulde lappen over straat terug naar het huis van mijn nichtje. Daar kropen we gelukzalig en verwachtingsvol in bed om de volgende ochtend wakker te worden met een prachtige kop met pijpenkrullen die de hele dag luchtig om ons heen deinden. Prachtig.
Voor het boek 'Frederik' heb ik moeten strijden met de redactrice om de naam van tante Polder in het boek te mogen laten staan. Ze vond het maar een rare naam, vroeg meerdere keren waarom het 'Polder' was (komt ze uit de polder dan?), en waarom ik haar 'tante' noemde terwijl ze alleen maar een buurvrouwtje was, maar al die keren dat ze er over zeurde en het anders wilde, zei ik dat ze tante Polder heette zonder uit te leggen waarom. Pas toen ik haar na veel heen en weer gemail vertelde dat ik het perse zo wilde omdat het iets van mij van vroeger was, mocht het blijven staan. Maar stom vond ze het wel.
Mij kon het niet schelen dat ze dat stom vond. Ik vond het leuk, die naam.
Nog steeds!