INTERCOM

'Goedemiddag, ik kom voor uw intercom. Die is kapot?'
'Ja,' zeg ik.
'Ik kom even kijken wat er aan de hand is.'
'U bent de vierde al.'
'O ja?' lacht de man vriendelijk.
'Ja. Al uw voorgangers hebben geconstateerd dat ie kapot is, maar niemand kan 'm maken. Ik moet een nieuwe.'
'Dat gaan we eens even fijn bekijken dan.'
'Echt waar hoor. Jullie hebben me heel stiekem een oude gegeven begin dit jaar, toen jullie 'm monteerden, en dit modelletje schijnt zelfs zó oud te zijn, dat ie niet eens meer te bestellen is. '
'O ja?'
'Ja. En ik ben daar best een beetje geïrriteerd over. Maar goed, ga uw gang.' Ik ga tegen de muur aan staan, mijn armen over elkaar.
De man pakt de telefoon van de intercom en luistert. Zijn maatje staat buiten te schreeuwen.
'Hoor je me? Zeg eens wat! Ik druk nú op de bel. Hoor je me?'
'Ik hoor hem niet,' zegt de man tegen mij, 'althans, niet door de intercom.'
'Nee,' zeg ik.
'Ik denk dat ie kapot is.'
'Echt?' vraag ik.
'Hij hangt ook niet goed daar. Dat is een dinkie dat niet tegen vocht kan.'
'Goh,' zeg ik.
'U moet een nieuwe.'
'Vertel mij wat!' zeg ik.