Ik ga toch zeker niet de hele avond naar zo'n snotneus zitten luisteren, dacht ik bij mezelf toen ik bij de première zat van Waan van Pieter Derks afgelopen vrijdagavond in de Kleine Komedie in Amsterdam. Hij lijkt goddorie niet ouder dan mijn oudste zoon! Dus sloeg ik mijn armen over elkaar en luisterde ik naar wat getoeter op een saxofoon. Hmm, dacht ik. Als dat alles is...
Toen hij na een minuut of tien echter een werkelijk hilarische opsomming van een samenzijn met vrouw en kinderen gaf, betrapte ik mezelf erop dat ik vond dat ie een goede kijk op het leven had, dat ie een groot observator was en dat ie meer wist dan zijn leeftijd en uiterlijk deden vermoeden. Toen was ik verkocht. Ik heb gelachen, ook op momenten dat bijna niemand anders dat deed. Stiekem verdenk ik mezelf er nu van dat ik een van de weinige intellectuelen op aarde ben die zijn soms zo mooi verstopte woordgrapjes kunnen volgen.
Deze jongeman, deze jonge Pieter, beste mensen, is virtuoos met taal! Bovendien is hij intelligent, muzikaal, fijn om naar te kijken, gezegend met een flinke dosis humor en hoeft hij geen enkele keer te schreeuwen om zichzelf te laten horen. Ouderwets cabaret op hoog niveau!
Van mij mag ie blijven!
1 opmerking:
Te vergelijken met het peil van Kees Torn, of zijn ze niet te vergelijken? Ik ga gelijk googelen!
Een reactie posten