LEUKE LAARZEN

Ik zag hele leuke laarzen. Stoer, grijs, een beetje wol, een beetje leer en een riempje.
Precies iets voor Margrietje.
'Hebt u deze ook in maat 41?' vroeg ik.
'Natuurlijk,' zei een alleraardigst verkoopstertje me.
Ze stonden me werkelijk fan-tás-tisch, maar ze waren me te klein.
'Maatje 42?' vroeg ik schuchter.
'Natuurlijk,' zei het lieve ding, om vervolgens met een tweede grote doos aan te komen.
Afijn, ik schoof maatje 42 aan mijn poezelige voetjes.
Ze zaten echter nog steeds te strak.
Ik begreep er geen reet van.
'Vallen ze zo klein of zo?' vroeg ik.
'Nee,' zei het meisje, 'valt wel mee. Ik heb ze zelf ook, en die hoefden maar een half maatje groter dan normaal.'
'Vreemd,' zei ik. 'En maat 43 is er zeker niet.'
'Nee,' zei het meisje.
Ik trok ze uit en zette ze weer in de doos. Ik aaide ze nog een keer.
'Jammer jongens,' fluisterde ik ze toe.
'Ze lopen wel heel erg uit, hoor,' probeerde het verkoopstertje nog.
'Nee,' bromde ik, 'te klein is te klein.'
'Was het niet de bovenkant die u voelde?'
'Nee. De rand,' zei ik, 'ik voelde de rand. Net als bij maat 41.'
Het verkoopstertje keek bedenkelijk.
'Was er wel verschil met maat 41?'
'Nee,' zei ik verbaasd over zoveel logica, 'eigenlijk niet.'
'Geef es?' zei het verkoopstertje. Ze hield maat 41 en maat 42 met de onderkanten tegen elkaar aan.
'Zie je wel. Precies gelijk,' zei ze triomfantelijk.
'Gunst,' zei ik.
'Ze hebben de verkeerde maat in de doos gedaan. Dit is helemaal geen maat 42. Het is maat 41. Haha, wat grappig.'
'En nu?' vroeg ik.
'Niks,' zei ze. 'Gewoon nog maar eens binnenlopen van de week. Misschien komen ze nog wel.'
En dus moet ik nu verplicht twee keer daags naar de schoenenwinkel.
Want ik wil ze niet mislopen, die laarzen.
Het zijn namelijk buitengewoon geschikte laarzen voor Margrietje.
Had ik al gezegd dat ze zo leuk zijn?