Ik denk soms zo langzaam dat alles wat ik denk al zinnen zijn.
Dat zijn de momenten dat ik in gedachten bezig met het schrijven van een stukje.
Het is aangenaam denken op die manier, omdat het overzichtelijk is. Normaal gesproken fladdert er van alles door mijn hoofd; ongecontroleerd, gedachten, flarden, gevoelens, emoties, dingen, weet ik veel wat. Teveel om op te noemen eigenlijk. Ik houd van denken, ik houd verschrikkelijk veel van denken. Volgens mij heb ik zelden denkloze momenten, tenminste, dat denk ik.
Ik vraag me nu, bij nader inzien, af hoe zo'n denkloos moment dan gaat. Dan zit ik wat op de bank, of hang ik wat in mijn mat en dan staar ik wat voor me uit zonder dat ik iets specifieks denk. Dan is er even helemaal niks, maar dat duurt nooit lang, want op het moment dat ik registreer dat ik nergens aan denk denk ik eigenlijk alweer, anders had ik nooit kunnen bedenken dat ik niks dacht.
Ja, u mag hier gerust even op kauwen hoor. U heeft een heel weekend de tijd om te ontdekken of ie klopt...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten