Goed.
Stond ik daar dus om acht uur startklaar, met de slaap nog in de ogen,
moest ik een hartdinges om, even een praatje maken en een conditietestje doen.
Eitje, vond ik, want: niet moe en geen enkel drupke zweet.
Daarna maakte een sportmeneer een pracht van een schema voor me, met 45 minuten cardiotraining en een kwartiertje krachtgedoe. Dat cardio-en was leuk, dat was zweten en puffen en steppen en schaatsen en zo, maar dat krachtgedoe, dat was niet wat. Dus wist ik na afloop niet of ik door zou gaan. Daar waren ze erg van geschrokken, zo erg dat ik meteen een tweede gratis proefles kreeg aangeboden. Die hoefde ik niet, want ik ging dat allemaal niet doen en zo.
Dus ging ik naar huis om te douchen, zonder vervolgafspraak.
Kleede ik me uit, zag ik dat ik dat hartgeval nog om had. Het meisje van de balie had het al gezegd: nu zit ie nog strak, maar straks merk je niet meer dat je 'm om hebt.
Dus moest ik terug.
En toen ben ik zomaar overstag gegaan.
Dus moet ik nu drie maanden lang onbeperkt spareribs eten. Sporten, bedoel ik.
En dan ben ik weer helemaal goed.
Eitje!
2 opmerkingen:
hahhahaha nou succes !!!
bij iedema?
Yep.
En vandaag heb ik buikspierpijn. Helemaal goed!
Een reactie posten