'Hier,' zei ze, 'pak vast.'
Ik slikte.
Aarzelend bracht ik mijn hand naar voren.
Ik kreeg een visje aangereikt.
Zacht, glibberig, ik kon hem zelfs een beetje indrukken.
'Nu je hand in het water doen en dan komt Evert 'm wel halen. Hij bijt niet.'
En Evert kwam.
Heel rustig hapte hij het visje uit mijn hand.
Zonder bijten inderdaad.
En daarna moest het nog een keer.
Toen was het op en stonk mijn hand een tijdje naar vis.
Ik dacht, dat is een prima oplossing voor m'n nagelbijten.
Want visnagels lust ik niet.
1 opmerking:
Lijkt mij ook heel smerig visnagels en bruinvissen ieee
Een reactie posten