De eenzaamheid van de priemgetallen.
Paolo Giordano.
Prachtig boek.
Geprobeerd langzaam te lezen, maar dat halverwege opgegeven.
Letters verslonden, verhaal geabsorbeerd, liggend op de bank, kussen onder het hoofd, omgeving vergeten.
Eindelijk, eindelijk weer eens een echt goed boek!!
Prachtig geschreven, meeslepend verhaal, maar o zo triest.
Hoe het verleden vat heeft op wie je bent en wat je wordt, waarom je doet zoals je doet en waarom het lijkt alsof het niet anders kan...
Als deze Paolo weer een boek gaat schrijven, wil ik 'm hebben.
Acuut!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten