NIEUW BOEK: MIJN VADER IS GEEN MOORDENAAR

Mijn vader is geen moordenaar, mijn allernieuwste kinderboek, is vanaf 1 oktober te verkrijgen in de boekhandel.
Korte inhoud: Nienkes vader is als militair in Bosnië geweest. Hij is erg veranderd door de oorlog daar. Nienkes beste vriendin, Radja, komt ook uit Bosnie. Dan, op een dag, mag Radja niet meer met Nienke spelen. Radja noemt Nienkes vader zelfs een moordenaar. Nienke heeft er alles voor over om erachter te komen wat er aan de hand is.


Hoe het boek begint...


De avond voor mijn zevende verjaardag sloot Boris, mijn broertje, zichzelf op in de zolderkast. Mijn moeder zat er op haar knieën voor en schreeuwde dat hij open moest doen. Ik stond vlak achter haar, was hen bezorgd achterna gerend.
'Niet doen, mama, niet zo schreeuwen,' huilde ik. 'Morgen ben ik jarig, alsjeblieft, niet zo schreeuwen.'
'Bemoei je er niet mee,' schreeuwde ze tegen mij. 'Dat rotjong. Ik word knettergek van 'm. Boris, doe open die deur, of je krijgt een pak voor je broek.'
'Nee, mama,' riep ik.
Mijn moeder draaide zich om en duwde me hardhandig weg. Ik viel tegen de deur van Steefs slaapkamer aan. Eerst met mijn rug en toen met mijn elleboog. Toen waren er drie die gilden: Boris, mijn moeder en ik. Steef, mijn broer van twaalf, rukte de deur van zijn slaapkamer open en trok me naar binnen. Hij zette me op zijn bed neer.
'Mijn arm,' brulde ik.
'Laat eens zien,' zei hij.
Ik stroopte mijn mouw omhoog en liet hem mijn elleboog zien. Hij was rood, ik kon hem moeilijk bewegen.
'Niks aan de hand,' zei hij.
'Maar jij bent geen dokter!'
'Wil je naar de dokter?'
'Nee.'
'Nou dan. Hier, neem een dropje.'
Hij hield me zijn droppot voor. Ik koos er een zachte uit, zo'n dopje. 'Hoe moet dat nou met Boris en mama?' vroeg ik terwijl ik over mijn elleboog wreef.
'Komt wel goed,' zei hij.
'Maar dat geschreeuw van hem...'
'Dat houdt hij nooit lang vol. Luister, mama zingt al. Hoor je het?'
Hij deed de deur op een kier. Mama zat op haar knieën en zong door het sleutelgat. Ose wiesewose wiesewalla kristalla en er zaten zeven kikkertjes al in een boerensloot.
Lievelingsliedjes van Boris.
'Ik wou dat papa terugkwam,' zei ik. 'Hij heeft nou wel lang genoeg in die oorlog gezeten.'
'Dat zal nog wel een tijdje duren.'
'Maar morgen ben ik jarig. Een verjaardag zonder vader is geen echte verjaardag.'
'Tuurlijk wel,' zei Steef. 'Je krijgt gewoon cadeautjes. Zal ik de tv voor je aanzetten?'
Iets met auto's was erop. Echt heel stom, niks voor meisjes. Ik ging in de deuropening van Steefs kamer staan en zag nog net dat Boris snikkend de kast uit kwam. Mama nam hem op schoot, gelukkig. Ze hield hem stevig vast, begroef haar gezicht in zijn haren. Ze wiegde hem heen en weer. Er landden zachte zinnen in zijn haar.



Mijn vader is geen moordenaar is een kinderboek uit de serie terugblikken van uitgeverij Delubas.
Dit boek sluit aan bij de tien tijdvakken en de vijftig vensters van de gescheideniscanon van Nederland. (tijdvak 10, venster 47: Srebrenica)
ISBN: 978-90-5300-350-3
Onderwerpen die in dit boek ter sprake komen: Srebrenica, Post Traumatisch Stress Syndroom (PTSS), vriendschap.