DROMEN

En toen mocht ik zomaar mee naar het kinderboekenbal in Amsterdam. Niet omdat ik toevallig ook kinderboeken schrijf, maar omdat een buurvrouw van me een kaartje over had en mij graag een plezier wilde doen.
Ik keek naar alles wat er gebeurde en had maar één wens: ooit ook eens genomineerd staan met een boekje dat ik geschreven heb. Of nee, ooit ook eens die gouden griffel winnen. Niet de zilveren, nee, meteen de gouden als het kan.

Morgen is er weer een dag en er moet een boekje af.
Het wordt geen gouden griffelboek, dat weet ik heus wel.
Ik moet niet meteen alles willen, maar af en toe eens dromen mag toch zeker wel?

En dan heb ik dit bericht geplaatst en dan denk ik meteen: goddorie stomme muts, doe niet zo ontzettend debiel en stel je niet zo aan. Blijf met beide benen op de grond en wees blij met wat je doet. Come on! Waarom altijd je doelen zo hoog, je wensen zo groot. Is het dan niet genoeg wat er op die boekenplank staat? Moet je zo nodig weer meer en reik je weer naar het hoogst haalbare? Wanneer stopt het nou eens, dat altijd maar méér willen, beter worden, de beste willen zijn. Ik word er gek van, echt waar, ik moet eens leren gewoon lekker bezig te zijn zonder meteen de hemel op aarde te willen.
Ja.
Zo denk ik dan.
Da's de invloed van Calvijn, de zak.
En dan neem ik nog een slokje rosé en steek ik een laatste sigaretje op.
Je moet ook stoppen met dat gerook, sufferd, zegt een stemmetje me dan weer. Eerst maar eens stoppen met roken en zorgen dat je je tanden netjes poetst, want dat is ook niet in orde. Bérgen tandplak liet de mondhygiëniste je vandaag zien. Je ragt te hard, zei ze, en je bereikt er niets mee. Totaal ineffectieve bezigheid, dat gerag van jou.

Hee!

Misschien is dat mijn sores wel, dat ik te hard rag en daardoor ineffectief bezig ben...

Ik ga er over nadenken!
U hoort weer van me.