Hoorde ik net 'Laat me' op de radio, zette ik 'm harder, dacht ik, goh, zou Ramses Shaffy eigenlijk nog leven, hoorde ik een paar minuten later dat ie dood was. Dat wordt dus de hele dag luisteren naar zijn fantastische liedjes. Ik vond hem geweldig. Vroeger eigenlijk al, maar dat durfde ik toen niet zo goed te zeggen omdat hij volgens mijn moeder maar een potje van zijn leven maakte met al die drank en vrouwen en zo, en ja, toen durfde ik natuurlijk niet meer te zeggen dat ik die man helemaal het einde vond.
Maar eh, ik vond en vind Ramses dus echt geweldig: zijn liedjes, hoe hij in het leven stond, wat ie heeft gedaan en hoe hij heeft geleefd. Ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat ie een mooi leven heeft gehad en dat ie er volop van genoten heeft.
Chapeau Ramses. Mooi gedaan!
(sorry mams)
4 opmerkingen:
Ik zou het geschreven kunnen hebben, dit blogje. Hoe ouder ik werd, hoe meer hij een plekje in mijn hart veroverde want ik vond hem ook weer kwetsbaar in wie hij was. En nu moet ik natuurlijk een cd-tje kopen van hem hè, dat doe je toch als er mensen doodgaan? ;-)
slik...ik lees bij jou dat tíe dood is. Helemaal gemist dat nieuws.
Ramses ? Dood? Oh ik zit echt in een grot....
Inderdaad.... Laat me maar even.... Mijn eigen gang gaan.
Een reactie posten