Echter!

'Kun jij een pak voor ons maken?' vroegen neefje en zoon me afgelopen zaterdag.
'Hmm,' deed ik. En ook nog van 'geen zin, komt me niet zo goed uit, als je maar weet dat ik niet de hele pasen ga naaien,' en nog meer van dat soort zinnen.
Echter!
Twee paar blauwe ogen!
Dus togen we naar de markt, scoorden de heren een tiental lappen die achteraf bezien allemaal verschillend waren en ging ik op zoek naar een basispatroon. Dat werd een monnikenpij, wat te denken geeft in deze tijd.
Enfin.
Twee dagen zat ik achter de naaimasjien en toen was het klaar.
Tweede paasdag kon ik eindelijk iets anders gaan doen.
'We moeten de boot nog poetsen,' zei vriendlief.
'Hmm,' deed ik. En ook nog van 'geen zin, al twee dagen genaaid, als je maar weet dat ik niet van poetsen houd,' en nog meer van dat soort dingen.
Echter!
Afspraak!
Dus toog ik met emmer en spons naar het bootje en poetste alsof mijn leven ervan af hing.
'Hoe was je Pasen?' vroeg iemand me vanmorgen.
'Alleen maar genaaid en gesopt,' zei ik.
'Lekker,' zei hij, 'volgend jaar bij mij?'